- مارق (رِ)
آن تیر که از نشانه بگذرد و بیفتد. (مهذب الاسماء). بیرون گذرنده از نشانه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، مرتد و خارج شده از دین. ج، مارقون، مرّاق. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). بیرون شده از دین و سنت. ج، مارقین. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). از دین بیرون رونده و گمراه. (غیاث) (آنندراج) ، ایضاً بمعنی عالم نافذ در هر چیز که کژ نرود. (از اقرب الموارد)
