معنی ماذیه در لغت نامه دهخدا

می آسان فروشونده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد). آن می که آسان به گلو فرورود. (مهذب الاسماء)، زره نرم یا زره سفید. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). زره نرم و زره سپید درخشان. (ناظم الاطباء). زره نرم و فراخ. (مهذب الاسماء)، زن. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

معنی ماذیه در فرهنگ لغت هوشیار

می گوارا، زره سپید

معنی ماذیه - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی ماذیه در فرهنگ لغت هوشیار

می گوارا، زره سپید

ماذیه(ذی یَ)

لغت نامه دهخدا

ماذیه

فرهنگ لغت هوشیار

ماریه

(دخترانه)

زن سپید و درخشان، نام یکی از همسران پیامبر (ص)

فرهنگ نامهای ایرانی

مالیه

مربوط به مال، دارایی، امور مالی، کالا، مالیات

فرهنگ فارسی عمید

غاذیه

غذادهنده

فرهنگ فارسی عمید

ماشیه

(یَ)

ستور. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ستور. چهارپا. مال. چاروا. چارپا. ج، مواشی. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، ستور بسیارزه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) ، شتر و گوسفند. ج، مواشی. (منتهی الارب) (آنندراج). شتر و گوسفند و بعضی گاو را هم ماشیه گفته اند. (ناظم الاطباء). شتر و گوسفند و گاوی که برای نسل و خوردن باشد و در مصباح گوید: ’ماشیه، مال از شتر و گوسفند را گویند... و بعضی گاو را ماشیه شمارند’ و راغب اصفهانی گوید: ’ماشیه یعنی گوسفندان و آن از ناقه ماشیه مأخوذ است برای تفاؤل به کثرت آن. ’ (از اقرب الموارد). و رجوع به مواشی شود.
- صدقات ماشیه، زکات سوائم از شتر و گاو و گوسفند غیر عوامل و غیر معلوفه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
، مراءه ماشیه، زن بسیارفرزند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

مادیه

(کَ)

دهی از دهستان گورائیم است که در بخش مرکزی شهرستان اردبیل و در 18 کیلومتری جنوب اردبیل واقع است و 335 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قاذیه

(یَ)

گروه اندک از مردم. (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

ماهیه

(هی یَ)

ماهیهالشی ٔ، حقیقت آن و این کلمه نسبت است به ماهو. ج، ماهیات. (از اقرب الموارد). و رجوع به ماهیت شود

لغت نامه دهخدا

مائیه

(یَ / ئی یَ)

مائئه. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به مائئه شود

لغت نامه دهخدا

ماویه

(وی یَ)

نام زنی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دختر غفور از بنات ملوک یمن و زن حاتم طایی. (تاج العروس، ج 9 ص 413) (عیون الاخبار ج 3 ص 129 و حاشیۀ ص 263). و رجوع به تعلیقات دیوان منوچهری ص 344 شود:
یار تو خیر و خرمی چون پارسای فاطمی
جفت تو جود و مردمی چون جفت حاتم ماویه.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

ماریه

(یَ)

نام دختر ارقم بن ثعلبه از ملوک آل جفنه و یا دختر ظالم بن وهب که صاحب دو گوشوارۀ گرانبها بود و آنها را به خانه کعبه هدیه کرده بوده و گویند در این گوشواره ها دویست دینار بود و یا گوهری بود که چهل هزار دینار قیمت داشت ویا دو مروارید که هرکدام به اندازۀ تخم کبوتری بود. و منه المثل: خذه ولو بقرطی ماریه یعنی بگیر آن رابه هر حال که باشد. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). و رجوع به مجمع الامثال میدانی و عقدالفرید ج 1 ص 289، 293 و ج 3 ص 12، 13 و دیوان منوچهری چ دبیرسیاقی چ 1 متن و حاشیۀ ص 80 و تعلیقات همین کتاب ص 202 شود

لغت نامه دهخدا

ماریه

(یَ)

زن سپید درخشان رنگ تابان بدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، گوسالۀ مادۀ سپیدرنگ. (منتهی الارب). گوسالۀ مادۀ سپید تابان بدن. (ناظم الاطباء) ، گاو ماده با بچۀ تابان بدن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بچه گاو سپید نرم بدن. (از اقرب الموارد). و رجوع به ماری شود

لغت نامه دهخدا

ماریه

(یَ)

در صنعت کیمیا بحث کرده و گویند به عمل اکسیر تام دست یافته است. (از الفهرست ابن الندیم، یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

ماریه

(ری یَ)

مؤنث ماری. (اقرب الموارد) .رجوع به ماری شود، سنگخوار. (منتهی الارب). مرغ سنگخوار که به تازی قطا نیز گویند. (ناظم الاطباء). مرغ سنگخوار تابان و نرم بدن. (از اقرب الموارد)،
{{صفت}} زن سفیدرنگ درخشان و تابان بدن. (از اقرب الموارد). و رجوع به ماریه (ی ) شود

مؤنث ماری. (اقرب الموارد) .رجوع به ماری شود، سنگخوار. (منتهی الارب). مرغ سنگخوار که به تازی قطا نیز گویند. (ناظم الاطباء). مرغ سنگخوار تابان و نرم بدن. (از اقرب الموارد)،
{{صِفَت}} زن سفیدرنگ درخشان و تابان بدن. (از اقرب الموارد). و رجوع به ماریه (ی َ) شود

لغت نامه دهخدا

ماغیه

(یَ)

زن مربیه و خوشگوی. (منتهی الارب). زن خوشگوی. (ناظم الاطباء). مربیه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ماعیه

(یَ)

زن زودخشم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). زن خشم برانگیخته یعنی زنی که اشیاء را قطعه قطعه کند و تاء برای تأنیث موصوف و یا برای مبالغه است. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ماضیه

(یَ)

به معنی گذشته. (غیاث) (آنندراج). مأخوذ از تازی، گذشته. (ناظم الاطباء). تأنیث ماضی. ج، ماضیات. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : غرض از این مجموعه... بقای سیرت و سریرت او و اسلاف ماضیه، سلاطین آل سلجوق... (راحهالصدور ص 64).... هرچند براثر ملوک ماضیه است. (سندبادنامه ص 24). و رجوع به ماضی شود.
- سنۀ ماضیه، سال گذشته. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

موذیه

موذیه در فارسی مونث موذی: پارسی تازی گشته موتک گزند رسان خرفستر

معنی ماذیه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما