معنی مئزره - جستجوی لغت در جدول جو

آهنی که رندیده می شود بدان باطن سپل شتر تا پی آن گرفته شود. ئؤثور. (منتهی الارب). ابزاری آهنین که بدان رنده می کنند درون سپل شتر را تاپی آن گرفته شود. (ناظم الاطباء). آهنی که بوسیلۀ آن درون سم شتر را بتراشند تا اثر پای او در زمین شناخته شود و بتوان از پی آن رفت. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مزره

(مُ زَرْ رَهْ)

زره پوش. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

مزره

(مَ رَ)

دهی است از دهستان حسین آباد بخش حومه شهرستان سنندج در 17هزارگزی شرق سنندج و 3هزارگزی کوله مرد در منطقه کوهستانی سردسیر واقع و دارای 200 تن سکنه است. آبش از رودخانه و چشمه، محصولش غلات، لبنیات، حبوبات، میوه جات، قلمستان و شغل مردمش زراعت و گله داری است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

مزره

(مَ رَ)

چراغ. (ناظم الاطباء) ، چراغدان. (ناظم الاطباء) (آنندراج) (انجمن آرا) (رشیدی) (برهان). مشکوه که به معنی چراغدان است. (دهار)

لغت نامه دهخدا

مئزر

(مِءْ زَ)

چادر. ج، مآزر. (منتهی الارب). چادر و ازار وزیرجامه و فوطه و لنگی که بر کمر بندند. (ناظم الاطباء). ازار. فوطه. لنگ. چادر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). ازار. مئزره. مئزار. ازر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مئره

(مِءْ رَ)

از ’م ٔر’، کینه و دشمنی. ج، مئر، سخن چینی. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مزره

چراغدان مرزه

فرهنگ لغت هوشیار

مئزر

میزر در فارسی از ریشه پارسی ازار شلوار، دستار پارچه ای که بکمر بندند ازار، دستار عمامه. میزر در فارسی: تازی از ریشه پارسی ازار لنگ، دستار

فرهنگ لغت هوشیار

مزره

مزرعه

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی مئزره - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما