معنی لویه در لغت نامه دهخدا

دهی جزء دهستان مرکزی بخش رودبار شهرستان رشت، واقع در شش هزارگزی شمال رودبار و دوهزارگزی باختر شوسۀ رشت. کوهستانی و سردسیر. دارای 629 تن سکنه. آب آن از شاه جوب وچشمه. محصول آنجا زیتون، غلات و میوه جات، شغل اهالی زراعت و صنایع دستی آنان شال بافی و راه آن مالرو است و قلعۀ خرابه ای در وسط رود خانه سفیدرود واقع که متعلق به لویه است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 2)

معنی لویه در لغت نامه دهخدا

آنچه پنهان کنی و نگاهداری، طعام نهاده بخش کسی. ج، لوایا: اِلواء، لویه خوردن. (منتهی الارب)

معنی لویه در لغت نامه دهخدا

هر ته از جامه. لای. تاه. توه. تو. و بیشتر در لباس استعمال کنند. و هر ته از جامه را خوانند که آن را تاه نیز گویند:، جامۀ جنگ تو یک لویه همی گشت که خصم، نطفه را در رحم از حملۀ ایتام گرفت.، انوری

معنی لویه در فرهنگ لغت هوشیار

هر ته از پارچه ولباس لای تاه تو. یا یک لویه. یک تا یک لا: جامه جنگ تو یک لویه همی گفت که خصم نطفه را در رحم از جمله ایتام گرفت. (انوری لغ)

معنی لویه در فرهنگ فارسی معین

هر تا از پارچه و لباس، لای، تاه، تو

معنی لویه - جستجوی لغت در جدول جو

لویه

لغت نامه دهخدا

لویه

لغت نامه دهخدا

لویه

لغت نامه دهخدا

لویه

فرهنگ لغت هوشیار

لویه

فرهنگ فارسی معین

بویه

(دخترانه)

آرزو

فرهنگ نامهای ایرانی

علویه

(دخترانه)

از نسل علی (ع)، سیده

فرهنگ نامهای ایرانی

لایه

(دخترانه)

پوشش، نام زنی در رمان باغ بلور

فرهنگ نامهای ایرانی

الویه

نوعی سالاد که از سیب زمینی، خیارشور، تخم مرغ آب پز، گوشت مرغ یا کالباس، نخودفرنگی، روغن زیتون، سس مایونز و آب لیمو تهیه می شود

فرهنگ فارسی عمید

الویه

لواء ها، پرچم ها، جمع واژۀ لواء

فرهنگ فارسی عمید

علویه

مؤنث واژۀ علوی، سیّده، شیعه مونث

فرهنگ فارسی عمید

علویه

مؤنث واژۀ علوی، مربوط به عالم بالا، بالایی، آسمانی

فرهنگ فارسی عمید

علویه

(عَ لَ وی یَ)

مؤنث علوی ّ. (اقرب الموارد). رجوع به علوی شود. زنی که از اولادعلی بن ابی طالب (ع) باشد. (از ناظم الاطباء). سیده

لغت نامه دهخدا

دلویه

(دِ لَ وَیْهْ)

لقب زیاد بن ایوب طوسی است که محدث است. (یادداشت مرحوم دهخدا). در جامعه اسلامی، محدثانی که قادر به تجزیه و تحلیل دقیق روایات پیامبر اسلام و اهل بیت بودند، از احترام ویژه ای برخوردار بودند. آنان با بررسی دقیق اسناد و مدارک روایات، سبب تثبیت اصول دینی و جلوگیری از انتشار احادیث نادرست یا جعلی شدند. در نتیجه، محدثان نقشی اساسی در تدوین منابع حدیثی معتبر ایفا کردند.

لغت نامه دهخدا

علویه

(عُلْ وی یَ / یِ)

مونث علوی. رجوع به علوی شود.
- جواهر علویه، ستارگان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

علویه

(عِلْ وی یَ / یِ)

تأنیث علوی. رجوع به علوی و علویه و علویین شود.
- علم آثار علویه، علم به امطار و ریاح و رعود و بروق و شهب و نیازک و امثال آن، و آن یکی از اقسام علوم طبیعیۀ قدما باشد. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

تلویه

(تَ حَرْ رُ)

نیک پیچانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). سخت تافتن. یقال: لویت اعناق الرجل فی الخصومه (شدّد اللکثره و المبالغه). (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج). قال اﷲ تعالی: لووا رؤسهم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، غالب شدن بر کسی، دشوار شدن کار بر کسی. (از اقرب الموارد)

نیک پیچانیدن. (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). سخت تافتن. یقال: لویت اعناق الرجل فی الخصومه (شُدِّدَ اللکثره و المبالغه). (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج). قال اﷲ تعالی: لووا رُؤسهم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، غالب شدن بر کسی، دشوار شدن کار بر کسی. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

علویه

(عَ لَ وی یَ / یِ)

مؤنث علوی، منسوب به علی، بمعنای لغوی کلمه که بلند و برتر است.
- کواکب علویه، زحل و مشتری و مریخ. (از اقرب الموارد). اما در تداول فارسی زبانان ضبط کلمه، علویه تأنیث علوی است. و کواکب علویه زحل و مشتری و مریخ دانسته شده اند. (ازیادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون، و نیز رجوع به علویه و علویین شود

مؤنث علوی، منسوب به علی، بمعنای لغوی کلمه که بلند و برتر است.
- کواکب علویه، زحل و مشتری و مریخ. (از اقرب الموارد). اما در تداول فارسی زبانان ضبط کلمه، عِلْویه تأنیث عِلوی است. و کواکب عِلویه زحل و مشتری و مریخ دانسته شده اند. (ازیادداشت مرحوم دهخدا). و رجوع به کشاف اصطلاحات الفنون، و نیز رجوع به عِلویه و عِلویین شود

لغت نامه دهخدا

الویه

(اَلْ وِ یَ)

جمع واژۀ لواء. (دهار) (منتهی الارب) (اقرب الموارد). جمع واژۀ لواء. علمهای فوج یعنی نشانهای لشکر. (از غیاث اللغات) (آنندراج) (از منتهی الارب). رجوع به لواء شود:
گوید بخور کت نوش باد این جام می از بامداد
ای ازدر ملک قباد با تاج و تخت و الویه.
منوچهری.
و الویه از مساعدت نصرت و ظفر افراخته شده. (جهانگشای جوینی).

جَمعِ واژۀ لِواء. (دهار) (منتهی الارب) (اقرب الموارد). جَمعِ واژۀ لِواء. علمهای فوج یعنی نشانهای لشکر. (از غیاث اللغات) (آنندراج) (از منتهی الارب). رجوع به لِواء شود:
گوید بخور کت نوش باد این جام می از بامداد
ای ازدر ملک قباد با تاج و تخت و الویه.
منوچهری.
و الویه از مساعدت نصرت و ظفر افراخته شده. (جهانگشای جوینی).

لغت نامه دهخدا

دلویه

(دَلْ لو یَ / یِ)

از نامهای اجدادی است

لغت نامه دهخدا

دلویه

(دِ یَ / یِ)

نامی از نامهای ایرانی. (یادداشت مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

علویه

(عَ)

دهی است کوچک از دهستان ندوشن بخش خضرآباد شهرستان یزد واقع در 19 هزارگزی جنوب باختری خضرآباد و هزار و پانصدگزی راه ندوشن. ناحیه ایست کوهستانی دارای آب و هوای معتدل و مالاریائی. سکنۀ آن 75 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و شغل اهالی زراعت است. صنایع دستی زنان کرباس بافی است. راه آن فرعی میباشد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

رویه

اندیشه، فکر، صلاح، تفکر، نگرش، امر، دیدن دیدار دید، نما، ریخت

فرهنگ لغت هوشیار

دویه

زن بیمار تباه شکم

فرهنگ لغت هوشیار

اویه

ترکی کاشانه

فرهنگ لغت هوشیار

خویه

کاچی خوراک زایمان

فرهنگ لغت هوشیار

بویه

امیدواری، آرزومندی

فرهنگ لغت هوشیار

علویه

زاده علی علیه السلام، باور دار علی علیه السلام شتفتی بالایین ابریک پهرمیک منسوب به علو. مونث علوی. یا جواهر علویه. ستارگان. یا کواکب علویه. سبعه سیاره هفت کوکب

فرهنگ لغت هوشیار