معنی لؤوب - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(ثُ)

ثوب. ثوبان

(ظُ ئو)

جمع واژۀ ظأب

(قَ)

مرد بسیار آبخوار. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، اناء قؤوب، آوند بسیار آبگیر. قواءب. قواءبی ّ. (منتهی الارب). رجوع به قوأبی شود

(سَ دَ حَ)

لوح. لواح. لوحان. تشنه شدن. (منتهی الارب). رجوع به لوح شود

(لُ آ)

پر تیرکه از سوی پشت بود و آن نیکو بود. (مهذب الاسماء)

(سَ رَ)

گرد گشتن تشنه حوالی آب بی آنکه برسد آن را. لوب. لؤوب. (منتهی الارب) ، تشنه شدن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی)

(مُءَوْ وَ)

مؤوبه. بادی که همه روزه وزد. (ناظم الاطباء) ، مجتمعشده گرداگرد درخت. (ازمنتهی الارب) ، مدور. (اقرب الموارد)

(لُ ئو)

جمع واژۀ لائب. (منتهی الارب). رجوع به لائب شود

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما