- لصغ (زَ وَ)
خشک گردیدن پوست بر گوشت. لصوغ. (منتهی الارب)
معنی لصغ - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
بازی، شوخی، مسخرگی، برای مثال وگر مرد لهو است و بازی و لاغ / قوی تر شود دیوش اندر دماغ (سعدی۱ - ۱۱۲) ، مکر، فریب
نوش، نوشیدن، برای مثال من ز هجای تو بازگشت نخواهم / تات فلک جان و خواسته نکند لوغ (منجیک - شاعران بی دیوان - ۲۳۴)
تا، تای، شاخ، شاخه، طاقه: طاقۀ ریحان، لاغی اسپرغم، یک لاغ سبزی، یک طاقه بقل، یک برگ از سبزی، یک لاغ تره یا یک لاغ سبزی یا لاغی اسپرغم، هریک ازبنه های سبزی در یکدسته، رمش، یکدسته اسپرغم، هریک از گیسوان بافته، دسته ای خرد از گیسوی و موی، یکدستۀ طویل از گیسوان، هر تای بافته از گیسوان، هر شاخی از گیسوان بافته، لاخ (در لهجۀ خراسان)، هریک رشته از بافته های گیسوان، شقه، خصله، ذؤابه، ضفر، ضفیر، ضفیره، عقیصه، یک دسته از سه دسته موی گیسو است که از مجموع یک گیسو بافند و گاهی یک گیسوی بافته معنی دهد، لاغ گیس، شقه گیسو: لاغ گیس یا لاغ ریش فلان با این بچه که بزرگ کرده یعنی، به گیس یا به ریش فلان، یا سزاوار گیس یا ریش فلان و در این صورت شاید مخفف لایق عرب باشد، یک شاخ از هر چیز که باشد (از آن است دولاغ یعنی دو شاخ و دو لنگه به معنی چاقچور)، هر شاخه از تازیانه، تصنع:
گفت پیغمبر که رنجوری به لاغ
رنج آرد یا بمیرد چون چراغ،
مولوی،
، هزل، ظرافت، خوش طبعی، (برهان)، مفاکهه، خوش منشی، طیبت، خوش صحبتی، سخنان هزل آمیز، استهزا، تمسخر و طعنه، مسخرگی، (از حاشیۀ مثنوی)، ریشخند، فسون و مزاح، مزه، (منتهی الارب)، فسوس، خوش دأبی، شوخی:
ز هزل و لاغ تو آزار خیزد
مزاح سرد آب رو بریزد،
ناصرخسرو،
از خشم ساده گوشه پالیزبان شبی
صمصام را ... و دگر روز لاغ کرد،
سوزنی،
چون گفت بسی فسانه و لاغ
شد زاغ و نهاد بر دلش داغ،
نظامی،
ذکر و فکری فارغ از رنج دماغ
کردمی با ساکنان چرخ لاغ،
مولوی،
مست گشت و شاد و خندان همچو باغ
در ندیمی و مضاحک رفت و لاغ،
مولوی،
لاغ با خوبان کند در هر رهی
نیز کوران را بشوراند گهی،
مولوی،
او مجال راز دل گفتن ندید
زو برونشو کرد و در لاغش کشید،
مولوی (مثنوی ج 2 ص 380)،
اطلس چه دعوی چه رهن چه
ترک سر مستی است در لاغ ای اچه،
مولوی،
دائماً دستان و لاغ افراشتی
شاهرا بس شاد و خندان داشتی،
مولوی،
گوشور یکبارخندد گر دوبار
چونک لاغ املی کند یاری بیار،
مولوی (مثنوی ج 5 ص 82)،
گه خیال آسیا و باغ و راغ
گه خیال میغ و ماغ و لیغ و لاغ،
مولوی،
پادشاهش گفت بهر لاغ باز
که چه خوردی و چه داری چاشت ساز،
مولوی،
از دم غم می بمیرد این چراغ
وز دم شادی بمیرد اینت لاغ،
مولوی،
هین چه میجوئی تو هر سو با چراغ
در میان روز روشن چیست لاغ،
مولوی،
هست قوت ما دروغ و لهو و لاغ
شورش معده است ما را زین بلاغ،
مولوی،
و گر مرد لهو است و بازی و لاغ
قویتر شود دیوش اندردماغ،
سعدی،
فکر ما معلوم میفرما اگر
گه گه ابرامی رود تا حد لاغ،
نزاری قهستانی (از آنندراج)،
هزل، لاغ کردن، (دستوراللغه)، تمازح، با هم لاغ کردن، ممازهه، با هم لاغ کردن، مزه، لاغ کردن، ممالغه، لاغ کردن بسخن زشت، ممازحه، لاغ کردن با کسی، تفلیح، فسوس و لاغ کردن، فکاهه، خوش منشی و لاغ کردن، مفاکهه، با کسی لاغ و خوش منشی کردن، تفاکه، همدیگر لاغ کردن، (منتهی الارب)،
- به لاغ، به هرزه، بیهوده:
انصتوا یعنی که آبت را به لاغ
هین تلف کم کن که لب خشک است باغ،
مولوی،
، فریب، بازی، بازی کردن، (برهان) :
امروز روز شادی و امسال سال لاغ
نیکوست حال ما که نکوباد حال باغ،
مولوی،
، بازیچه، (از حاشیۀ مثنوی) :
میگریزند ازاصول باغها
بر خیالی میکنند این لاغها،
مولوی،
، بددل، بددلی، دل بد کردن، (برهان)
گفت پیغمبر که رنجوری به لاغ
رنج آرد یا بمیرد چون چراغ،
مولوی،
، هزل، ظرافت، خوش طبعی، (برهان)، مفاکهه، خوش منشی، طیبت، خوش صحبتی، سخنان هزل آمیز، استهزا، تمسخر و طعنه، مسخرگی، (از حاشیۀ مثنوی)، ریشخند، فسون و مزاح، مزه، (منتهی الارب)، فسوس، خوش دأبی، شوخی:
ز هزل و لاغ تو آزار خیزد
مزاح سرد آب رو بریزد،
ناصرخسرو،
از خشم ساده گوشه پالیزبان شبی
صمصام را ... و دگر روز لاغ کرد،
سوزنی،
چون گفت بسی فسانه و لاغ
شد زاغ و نهاد بر دلش داغ،
نظامی،
ذکر و فکری فارغ از رنج دماغ
کردمی با ساکنان چرخ لاغ،
مولوی،
مست گشت و شاد و خندان همچو باغ
در ندیمی و مضاحک رفت و لاغ،
مولوی،
لاغ با خوبان کند در هر رهی
نیز کوران را بشوراند گهی،
مولوی،
او مجال راز دل گفتن ندید
زو برونشو کرد و در لاغش کشید،
مولوی (مثنوی ج 2 ص 380)،
اطلس چه دعوی چه رهن چه
ترک سر مستی است در لاغ ای اچه،
مولوی،
دائماً دستان و لاغ افراشتی
شاهرا بس شاد و خندان داشتی،
مولوی،
گوشور یکبارخندد گر دوبار
چونک لاغ املی کند یاری بیار،
مولوی (مثنوی ج 5 ص 82)،
گه خیال آسیا و باغ و راغ
گه خیال میغ و ماغ و لیغ و لاغ،
مولوی،
پادشاهش گفت بهر لاغ باز
که چه خوردی و چه داری چاشت ساز،
مولوی،
از دم غم می بمیرد این چراغ
وز دم شادی بمیرد اینت لاغ،
مولوی،
هین چه میجوئی تو هر سو با چراغ
در میان روز روشن چیست لاغ،
مولوی،
هست قوت ما دروغ و لهو و لاغ
شورش معده است ما را زین بلاغ،
مولوی،
و گر مرد لهو است و بازی و لاغ
قویتر شود دیوش اندردماغ،
سعدی،
فکر ما معلوم میفرما اگر
گه گه ابرامی رود تا حد لاغ،
نزاری قهستانی (از آنندراج)،
هزل، لاغ کردن، (دستوراللغه)، تمازح، با هم لاغ کردن، ممازهه، با هم لاغ کردن، مزه، لاغ کردن، ممالغه، لاغ کردن بسخن زشت، ممازحه، لاغ کردن با کسی، تفلیح، فسوس و لاغ کردن، فکاهه، خوش منشی و لاغ کردن، مفاکهه، با کسی لاغ و خوش منشی کردن، تفاکه، همدیگر لاغ کردن، (منتهی الارب)،
- به لاغ، به هرزه، بیهوده:
انصتوا یعنی که آبت را به لاغ
هین تلف کم کن که لب خشک است باغ،
مولوی،
، فریب، بازی، بازی کردن، (برهان) :
امروز روز شادی و امسال سال لاغ
نیکوست حال ما که نکوباد حال باغ،
مولوی،
، بازیچه، (از حاشیۀ مثنوی) :
میگریزند ازاصول باغها
بر خیالی میکنند این لاغها،
مولوی،
، بددل، بددلی، دل بد کردن، (برهان)
(زَ زَ فَ)
لغت نامه دهخدا
درپیوستن با کسی به جهت تهمت و شک. (منتهی الارب). الانضمام لریبه. (تاج المصادر). لضی، به زنا خواندن و تهمت کردن زن را. (منتهی الارب)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
چسباندن. پیوند دادن. لحام کردن: لصق بالغرا، با سریشم پیوند داد، ترصیع. (دزی). و رجوع به کلمه لصق و مشتقات آن در دزی شود
برچفسیدن شش بر تهیگاه و پهلو از تشنگی. (منتهی الارب)
برچفسیدن شش بر تهیگاه و پهلو از تشنگی. (منتهی الارب)
(لَ صَ)
لغت نامه دهخدا
کبر. کور. کبر است و به لغت مغربی اسم حرشف است. (تحفۀحکیم مؤمن). رستنیی باشد که آن را کبر میگویند و آچار آن به غایت خوب میشود. (برهان). اصف. و بعضی گویند لصف بیخ کبر است و در خرابه ها بیشتر میشود. (نزهه القلوب). ثمرالکبر. (تذکرۀ انطاکی). خیار کبر. چیزی است که در بن گیاه کبر روید یا گیاهی است که اذن الارنب نیز نامندش. برگش شبیه به برگ بارتنگ و نهایت تنک و نیکو و گلش کبود مایل به سپیدی بیخش پرشعبه ها و چون از بیخ برآورده و بر رخسار مالند، سرخ رنگ و نیکو گرداند، نوعی از خرما. (منتهی الارب)
(لَ صَ)
لغت نامه دهخدا
حوضی است میان مغیثه و عقبه. (منتهی الارب). یاقوت گوید: نام برکه ای است واقع در غربی طریق مکه میان مغیثه و عقبه به سه میلی صبیب، غربی واقصه. (از معجم البلدان)
(زَ وی ی)
لغت نامه دهخدا
سنگ بر هم نهادن در بنا، پی بر تیر پیچیدن. (منتهی الارب) ، درخشیدن. (زوزنی). درخشیدن چیزی. (منتهی الارب)
(زَ وَ)
لغت نامه دهخدا
لصاص. لصوص. لصوصه. لصوصیه. دزدیدن، با هم نزدیک شدن هر دو دوش. (منتهی الارب). شانه ها به هم نزدیک شدن. (منتخب اللغات) ، قریب و متصل گردیدن دندان با هم. (منتهی الارب). دندانها به هم نزدیک شدن. (منتخب اللغات) ، منضم گشتن دو آرنج اسب در بر سوی سینه یا بر سینه. (منتهی الارب)
(صُلْ لَ)
لغت نامه دهخدا
جمع واژۀ صالغ، گاو و گوسفند که دندان شش سالگی افکنده باشد. (منتهی الارب). رجوع به صالغ شود، پشۀ سرخ. (منتهی الارب)
(لَ / لِ / لُ)
لغت نامه دهخدا
دزد. ج، لصوت (قیل هی لغه للطی و التاء منه مبدله من صاد کما یقولون للطس، طست). (منتهی الارب)
(رُ)
لغت نامه دهخدا
بند دست. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). رسغ. (ناظم الاطباء) (یادداشت مؤلف) (اقرب الموارد). و رجوع به رسغ شود
سنگ چین، درخشیدن خارکورز از گیاهان، تاو کوهگی زبانه گل زرد از گیاهان یکیاز گونه های کبر است. قرنون
