- لشکرافروز (حُ فُ)
لشکرفروز. آنکه لشکر به اشتعال نایرۀ قتال انگیزد. آنکه تحریض لشکر به جنگ کند در جنگ جای:
از آن بهره ای را به نستور داد
یل لشکرافروز فرخ نژاد.
دقیقی.
که داند که در جنگ پیروز کیست
از آن و از این لشکرافروز کیست.
فردوسی.
کجا نام او شاه فیروز بود
سپهبددل و لشکرافروز بود.
فردوسی.
پیاده شد از اسب گودرز پیر
همه لشکرافروزدانش پذیر.
فردوسی.
تو بملک اندرمانند معز الدینی
لشکرافروز و مخالف شکن و پندپذیر.
معزی (از آنندراج)
از آن بهره ای را به نستور داد
یل لشکرافروز فرخ نژاد.
دقیقی.
که داند که در جنگ پیروز کیست
از آن و از این لشکرافروز کیست.
فردوسی.
کجا نام او شاه فیروز بود
سپهبددل و لشکرافروز بود.
فردوسی.
پیاده شد از اسب گودرز پیر
همه لشکرافروزدانش پذیر.
فردوسی.
تو بملک اندرمانند معز الدینی
لشکرافروز و مخالف شکن و پندپذیر.
معزی (از آنندراج)
