- لدیغ
گزیده شده، مارگزیده
معنی لدیغ - جستجوی لغت در جدول جو
- لدیغ (لَ)
مارگزیده. ج، لدغی. (منتهی الارب). ملدوغ. سلیم (از قبیل نام زنگی کافور) ، گزنده. مار گزنده. (دهار) :
صد دریچه و در سوی مرگ لدیغ
میکند اندر گشادن ژیغ ژیغ.
مولوی
صد دریچه و در سوی مرگ لدیغ
میکند اندر گشادن ژیغ ژیغ.
مولوی
- لدیغ
مار گزیده
- لدیغ ((لَ))
مارگزیده، گزنده (مار و غیره)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(سَ فَهْ)
لغت نامه دهخدا
چیزی از کسی خواستن. (منتهی الارب). لاغه، راوده عنه. (اقرب الموارد). راوده لینتزعه. (اقرب الموارد از لسان)
برگ نی (در رشت متداول است)
بددل، (غیاث)
(زِ)
لغت نامه دهخدا
لسع. تلداغ. گزیدن (چنانکه مار و کژدم). (منتهی الارب). گزش. گزیدن و زدن با دهان چنانکه در مار. (حریری). گزیدن کژدم. (تاج المصادر). گزیدن مار و کژدم و منج. (زوزنی) :
سده و دیدان و استسقاء و سل
کسر و ذات الصدر و لدغ و درد دل.
مولوی.
حدیث: لایلدغ المؤمن من جحر مرّتین. صاحب آنندراج گوید: گزیدن کژدم و مار و ابن حاج نوشته آنکه به مؤخر خود نیش زند مثل زنبور و کژدم، گزیدن آن را لدغ و لسع گویند و آنکه به دندان گزد مثل سگ و سباع و مار گزیدن آن را نهش نامند، طعن کردن کسی را به سخن. (منتهی الارب). طعنه زدن: لدغه بکلمه، طعنه زد او را
سده و دیدان و استسقاء و سل
کسر و ذات الصدر و لدغ و درد دل.
مولوی.
حدیث: لایلدغ المؤمن من جحر مرّتین. صاحب آنندراج گوید: گزیدن کژدم و مار و ابن حاج نوشته آنکه به مؤخر خود نیش زند مثل زنبور و کژدم، گزیدن آن را لدغ و لسع گویند و آنکه به دندان گزد مثل سگ و سباع و مار گزیدن آن را نهش نامند، طعن کردن کسی را به سخن. (منتهی الارب). طعنه زدن: لدغه بکلمه، طعنه زد او را
(لَ دا)
لغت نامه دهخدا
نزد. (لغه فی لدن) قوله تعالی: و الفیا سیدها لدی الباب (قرآن 25/12). (منتهی الارب). نزدیک. (ترجمان القرآن جرجانی). عند. گاه.
- لدی الاحتیاج، گاه احتیاج. وقت نیاز.
- لدی الاختلاف، گاه بروز اختلاف.
- لدی الاقتضاء، گاه اقتضاء.
- لدی الامکان، در صورت امکان.
- لدی الباب، تا نزدیک در.
- لدی الحاجه، گاه حاجت. هنگام نیاز. وقت احتیاج.
- لدی الحصول، همینکه حاصل آمد.
- لدی الحضور، همینکه حاضر آمد.
- لدی الرؤیه، گاه رؤیت. بمحض رؤیت. بمحض دیدن.
- لدی الضروره، به گاه حاجت. گاه نیاز. بوقت نیازمندی.
- لدی الفرصه، هنگام فرصت.
- لدی الورود، گاه ورود. بمحض ورود. همینکه رسید. همینکه آمد. برسیدن. تا رسید. بورود. تا آمد. به آمدن.
- لدی الوصول، بمحض دریافت
- لدی الاحتیاج، گاه احتیاج. وقت نیاز.
- لدی الاختلاف، گاه بروز اختلاف.
- لدی الاقتضاء، گاه اقتضاء.
- لدی الامکان، در صورت امکان.
- لدی الباب، تا نزدیک در.
- لدی الحاجه، گاه حاجت. هنگام نیاز. وقت احتیاج.
- لدی الحصول، همینکه حاصل آمد.
- لدی الحضور، همینکه حاضر آمد.
- لدی الرؤیه، گاه رؤیت. بمحض رؤیت. بمحض دیدن.
- لدی الضروره، به گاه حاجت. گاه نیاز. بوقت نیازمندی.
- لدی الفرصه، هنگام فرصت.
- لدی الورود، گاه ورود. بمحض ورود. همینکه رسید. همینکه آمد. برسیدن. تا رسید. بورود. تا آمد. به آمدن.
- لدی الوصول، بمحض دریافت
(رَ)
لغت نامه دهخدا
گول. (ناظم الاطباء) (منتهی الارب) (مهذب الاسماء) (از المنجد) (از اقرب الموارد) ، آنکه همه اقران خود را بر زمین اندازد. (از اقرب الموارد) (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(صَ)
لغت نامه دهخدا
مرد ناتوان و ضعیف. (منتهی الارب). مرد ضعیف. (مهذب الاسماء) ، بچۀ هفت روزه. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء)
