معنی لبوءه - جستجوی لغت در جدول جو

لغت نامه دهخدا

(لَ نَ)

لبون. شیردار، آنکه شیر در پستانش فرود آمده باشد. (منتهی الارب)

(لُ بَ ءَ)

شیر ماده. لباه. لبؤه. لبوه. (منتهی الارب)

(لَ ءَ)

شیر ماده. لب ٌ. لبوه. لبوءه. لباه. لبه. (منتهی الارب)

(نُ ءَ)

نبوه. رجوع به نبوت و نبوه شود

(لَ ءَ)

عورت، رسوائی، سخت بدی. (منتهی الارب)

(لِبْ وَ)

لبوءه. شیر ماده

(لَبْ وَ)

شیر ماده. لبوءه. (منتهی الارب). لباءه. لباءه. لباءه. لباه. لب. لبه. ام ضیغم. ام شبل. ام قشعم. ام کلثوم. ام الهیثم. (المرصع)

شیردار (میش شتر)

پوشیدگی پرخیدگی

ماده شیر شیر ماده مادینه اسد

((لَ وَ))

شیر ماده، مادینه اسد

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما