معنی لایحی - جستجوی لغت در جدول جو

جامۀ کوتاهی را گویند که درویشان و فقیران پوشند. (برهان). جامۀ کوتاه تهی دستان. جامۀ پشمی خواه درویشان پوشند خواه غیر ایشان. (برهان). جامۀ پشمین که در وقت کار پوشند. مدرعه. جمّازه

لغت نامه دهخدا

لایح

(یِ)

لائح. آشکار. پیداشونده. (غیاث). درخشان: سیماء صلاح از بشرۀ ایشان لایح بود. (حبیب السیر از یادداشت های دهخدا)

لغت نامه دهخدا

لایحه

مونث لایح، مکتوب، طرح. یا لایحه قانونی. طرح قانونی که از طرف هیئت دولت بمجلسین پیشنهاد شود، نوشته ای که وکیل دادگستری بمنظور دفاع از دعوی بمحکمه تقدیم کند جمع لوایح، آنچه که از نور تجلی لایح گردد بارقه خطر

فرهنگ لغت هوشیار

لاحی

نکوهنده

فرهنگ لغت هوشیار

لایح

پیدا شونده، آشکار هویدا: او (امیرمنتصر) این قطعه - که آثار مردی از معانی آن ظاهر و لایح است - انشا کرد، درخشان

فرهنگ لغت هوشیار

لایی

منسوب به لای، حشو پارچه که میان ابره و آستر جامه از پنبه یا پشم یاموی یا پارچه قراردهند، نوعی بافته ابریشمین که در گجرات (هند) میبافتند و آن ساده یا رنگارنگ بود

فرهنگ لغت هوشیار

لاینی

جامه کوتاهی که درویشان و فقیران پوشند: استاد بوعلی درویشی را دید لاینیی بر دوش گرفته پاره پاره

فرهنگ لغت هوشیار