دهی از دهستان میداود (سرگچ)، بخش جانکی گرمسیر، شهرستان اهواز، واقع در بیست هزارگزی خاوری باغ ملک، دارای 200 تن سکنه شیعه و فارسی زبان از طایفۀ ممینی، شغل اهالی زراعت و گله داری و راه مال رو و محصول غلات و برنج و انجیر و بلوط، (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)
دهی از دهستان میداود (سرگچ)، بخش جانکی گرمسیر، شهرستان اهواز، واقع در بیست هزارگزی خاوری باغ ملک، دارای 200 تن سکنه شیعه و فارسی زبان از طایفۀ ممینی، شغل اهالی زراعت و گله داری و راه مال رو و محصول غلات و برنج و انجیر و بلوط، (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 6)
ویژگی کسی که در سنین جوانی درگذشته است، کسی که به مقصود آرزوی خود نرسیده است، نامراد، از روی ناکامی به ناکام: ناکامانه، از روی ناکامی ناکام وکام: خواه وناخواه
ویژگی کسی که در سنین جوانی درگذشته است، کسی که به مقصود آرزوی خود نرسیده است، نامراد، از روی ناکامی به ناکام: ناکامانه، از روی ناکامی ناکام وکام: خواه وناخواه
دهی از دهستان ولوپی، بخش سوادکوه شهرستان شاهی، واقع در 7 هزارگزی شمال آلاشت، کوهستانی سردسیر، بدانجا سکنۀ دائم نباشد و در تابستان از قراء نفت چال و بوزخانی دهستان لفور در حدود سیصد نفر برای تعلیف احشام خود و استفادۀ از هوای ییلاقی بدین ده آیند، (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی از دهستان ولوپی، بخش سوادکوه شهرستان شاهی، واقع در 7 هزارگزی شمال آلاشت، کوهستانی سردسیر، بدانجا سکنۀ دائم نباشد و در تابستان از قراء نفت چال و بوزخانی دهستان لفور در حدود سیصد نفر برای تعلیف احشام خود و استفادۀ از هوای ییلاقی بدین ده آیند، (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
جبل اللکام، نام کوهی است که در محاذی حمات شیزر و افامیه و شمال آن کشیده شده است تابه صهیون و منتهی شود به انطاکیه و بعضی گویند کوهی است در ملک شام. (از برهان). نام کوهی است به شام که ثغر ملطیه بدین سوی آن است. (حدود العالم). کوهی است به شام در برابر حماه شیزر و افامیه گذر آن به جانب شمال به سوی صهیون و شغر و بکاس تا انطاکیه. (منتهی الارب) (تاج العروس). کوهی مشرف بر انطاکیه. و بلادابن لیون و مصیصه و طرسوس و این ثغور و ذکر آن در لبنان آمده است و غالباً عباد و ابدال در آن مقام میگرفته اند. (از معجم البلدان). و رجوع به لبنان شود. حمداﷲ مستوفی در ذکر جبال البرز آرد:... و چون به شمشاط و ملطیه رسد قالیقلا خوانند و چون به انطاکیه و مصیصه رسد لکام گویند و آنجا فارق است میان شام و روم و چون به میان حمص و دمشق رسد لبنان خوانند... (نزهه القلوب چ اروپا مقالۀ ثالثه ص 192). اما کوهها که از آن دلیل قبله گرفته اند کوه لکام است به شام و کوه راهون به سراندیب. (مجمل التواریخ ص 466). به حق جودی و لبنان و بوقبیس و لکام به قدر خانه معمور و مسجد اقصی. روزبهان
جبل الَلکام، نام کوهی است که در محاذی حمات شیزر و افامیه و شمال آن کشیده شده است تابه صهیون و منتهی شود به انطاکیه و بعضی گویند کوهی است در ملک شام. (از برهان). نام کوهی است به شام که ثغر ملطیه بدین سوی آن است. (حدود العالم). کوهی است به شام در برابر حماه شیزر و افامیه گذر آن به جانب شمال به سوی صهیون و شغر و بکاس تا انطاکیه. (منتهی الارب) (تاج العروس). کوهی مشرف بر انطاکیه. و بلادابن لیون و مصیصه و طرسوس و این ثغور و ذکر آن در لبنان آمده است و غالباً عباد و ابدال در آن مقام میگرفته اند. (از معجم البلدان). و رجوع به لبنان شود. حمداﷲ مستوفی در ذکر جبال البرز آرد:... و چون به شمشاط و ملطیه رسد قالیقلا خوانند و چون به انطاکیه و مصیصه رسد لکام گویند و آنجا فارق است میان شام و روم و چون به میان حمص و دمشق رسد لبنان خوانند... (نزهه القلوب چ اروپا مقالۀ ثالثه ص 192). اما کوهها که از آن دلیل قبله گرفته اند کوه لکام است به شام و کوه راهون به سراندیب. (مجمل التواریخ ص 466). به حق جودی و لبنان و بوقبیس و لکام به قدر خانه معمور و مسجد اقصی. روزبهان
سید ناکام بخاری، از شاعران قرن یازدهم و از ملازمان امام قلی خان است، او راست: در ساغر عیش ما نه صاف است و نه درد از میکده رخت خویش می باید برد کو طاقت آنکه بار هر سفله کشیم ناکام در این زمانه می باید مرد، رجوع به نگارستان سخن ص 117 و تذکرۀ نصرآبادی ص 436و روز روشن ص 678 شود
سید ناکام بخاری، از شاعران قرن یازدهم و از ملازمان امام قلی خان است، او راست: در ساغر عیش ما نه صاف است و نه دُرد از میکده رخت خویش می باید برد کو طاقت آنکه بار هر سفله کشیم ناکام در این زمانه می باید مرد، رجوع به نگارستان سخن ص 117 و تذکرۀ نصرآبادی ص 436و روز روشن ص 678 شود
نامراد، (برهان قاطع) (انجمن آرا)، (از: نا (نفی، سلب) + کام)، (برهان قاطع چ معین)، ناکامیاب، ناکامروا، به کام نارسیده، آنکه بآرزوی خود نرسیده: بدانجایگه رفت ناکام شاه سر آمد بدو تخت و تاج و کلاه، فردوسی، نه چون من بود خوار و برگشته بخت به دوزخ فرستاده ناکام رخت، فردوسی، بزاد و به سختی و ناکام زیست بدان زیستن سخت باید گریست، فردوسی، به کس نیز دختر دل اندرنبست که ناکام شاهی برفتش ز دست، اسدی (گرشاسب نامه)، ناکام شدم به کام دشمن تا خود ز توام چه کام روزی است، خاقانی، چو در بازی صناعت کرد بهرام ز عرصه شاه بیرون رفت ناکام، نظامی، تا نخیزد کسی ز جا ناکام دیگری کامکار ننشیند، ؟ ، ناامید، محروم، بی کام، (از ناظم الاطباء)، ناموفق، ناکامگار، ناکامیاب، مأیوس، نومید: از آن بیشه ناکام بازآمدند پر از ننگ و دل پرگداز آمدند، فردوسی، چو خشنود گردد ز ما شهریار نباشیم ناکام و بدروزگار، فردوسی، در آب و آتش هرگز نرفت جز ناکام برون نیامد جز کامگار از آتش و آب، مسعودسعد، ناکام کشیده داشتم دست چون پای غم تو درمیان بود، عطار، مپسند از این بیش خدا را که برت آیم به امید کام و ناکام روم، مشتاق اصفهانی، - به ناکام، به ناکامی، محرومانه، نومیدانه، به ناامیدی و حرمان، بخلاف میل و آرزو: از آن وقت باز که به ناکام از آنجا بازگشتم به ضرورت چه نالانی افتاد، (تاریخ بیهقی ص 54)، چون شنودند که سالار بگتغدی و لشکر ما به ناکام از نسا بازگشتند، (تاریخ بیهقی ص 501)، چند صبح آیم و از خاک درت شام روم از سر کوی تو خود کام به ناکام روم، وحشی، ، ناخواست، ناچار، لاعلاج، (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء)، ناچار، بالضرور، (غیاث اللغات)، کرهاً، جبراً، قسراً، ضرورهً: بدو داده ناکام گنج و سپاه همان مهر شاهی و تخت و کلاه، فردوسی، جز از رفتن آنجا ندیدند روی به رفتن نهادند ناکام روی، فردوسی، چو آگاه شد باربد زآنکه شاه بپرداخت ناکام و بی رای گاه، فردوسی، بس کس که به زردشت نگروید و کنون باز ناکام کند رو به سوی قبلۀ زردشت، عسجدی، پس آنگه از برش برخاست ناکام به چاه افتاد جانش جسته ازدام، (ویس و رامین)، همه تیمارش از بهر دلاّرام کجا زودور شد ناگاه و ناکام، (ویس و رامین)، چو گازر شوی گردد جامۀ خام خورد مقراضۀ مقراض ناکام، نظامی، تا جنبش دست هست مادام سایه متحرک است ناکام، عطار، تو هم بازآمدی ناچار و ناکام اگر بازآمدی بخت بلندم، سعدی، بتنها ندانست روی و رهی بیفتاد ناکام شب در دهی، سعدی، - به ناکام، به ناخواست، لاجرم، ناچار، ضرورهً: چو بهرام را تیره شد هور و ماه به ناکام برتافت رخ را ز شاه، فردوسی، جز از رفتن آنجا ندیدند روی به ناکام رفتند پس پویه پوی، فردوسی، به ناکام لشکر بباید کشید نشاید ز فرمان او آرمید، فردوسی، به زیر آمد از پیل و برپای خاست به ناکام رزمی گران کرد راست، اسدی، که بر شاه جم چون برآشفت بخت به ناکام ضحاک را داد تخت، اسدی، بقای او چو به صد سال و بیست و سه برسید ز جام مرگ به ناکام خورد یک ساغر، ناصرخسرو، همت سعدی به عشق میل نکردی ولی پای فروشد به کام عقل به ناکام رفت، سعدی، چو اقبالش از دوستی سر بتافت به ناکام دشمن بر او دست یافت، سعدی، ، بخلاف میل و مراد، نه به وفق طبع، نه مطابق میل، نه به کام ودلخواه: هری از پس پشت بهرام دید همان جای خود تنگ و ناکام دید، فردوسی، شنید آن سخن های ناکام را به زندان فرستاد بهرام را، فردوسی، بپرسید ناکام پرسیدنی نگه کردنی پشت و گردیدنی، فردوسی، دل جام جام زهر غمان هر زمان کشد ناکام جان نگر که چه در کام جان کشد، خاقانی، مال رفت و زور رفت و نام رفت بر من از عشقت بسی ناکام رفت، مولوی، - به ناکام، برخلاف غرض، علی رغم، برخلاف آرزو، بخلاف میل: بمانده ماهی از رفتن به ناکام تو گفتی ماهی است افتاده در دام، (ویس و رامین)، هنر آن پسندیده تردان ز پیش که دشمن پسندد به ناکام خویش، اسدی، گشتاسب بفرستادش به سیستان تا رستم ببندد و جاماسب حکیم گفته بوده که او را زمانه بر دست رستم باشد، به ناکام اسفندیار به سیستان رفت، (مجمل التواریخ)، بر سان فرستادگان به زمین هندوان رفت پیش شنگل ... و به ناکام شنگل او را به پیش خودبداشت، (مجمل التواریخ)، مرغ را هم به لطف صید کنند پس ببرند سر به ناکامش، خاقانی، من آن مرغم که افتادم به ناکام ز پشمین خانه در ابریشمین دام، نظامی، مال میراثی ندارد خود بقا چون به ناکام از گذشته شد جدا، مولوی، من بی تو نه راضیم ولیکن چون کام نمی دهی به ناکام بنشینم و صبر پیش گیرم ... سعدی، دسترنج تو همان به که شود صرف به کام من گرفتم که به ناکام چه خواهد بودن، حافظ، ، ناخشنود، ناراضی، (ناظم الاطباء) : نگهبان بندوی بهرام بود که از بند او سخت ناکام بود، فردوسی، پشیمانی همی خورد آن دلاّرام در آن سختی بسر می برد ناکام، نظامی، ، ناکامی، نامرادی، بدبختی: ز دستور و گنجور وز تاج و تخت ز کمّی و بیشی و ناکام و بخت، فردوسی، نه خواب آمد او را نه آرام یافت همی کام می جست و ناکام یافت، فردوسی، یکی دوستش بود توفان به نام بسی آزموده ز ناکام و کام، عنصری، کام وناکام این زمان در کام خود درهم شکن تا به کام خویش فردا کامرانی باشدت، عطار، - به ناکام، به ناکامی: چو بشنید پیران غمی گشت سخت که بربست باید به ناکام رخت، فردوسی، بسان برادر همی داشتش زمانی به ناکام نگذاشتش، فردوسی
نامراد، (برهان قاطع) (انجمن آرا)، (از: نا (نفی، سلب) + کام)، (برهان قاطع چ معین)، ناکامیاب، ناکامروا، به کام نارسیده، آنکه بآرزوی خود نرسیده: بدانجایگه رفت ناکام شاه سر آمد بدو تخت و تاج و کلاه، فردوسی، نه چون من بود خوار و برگشته بخت به دوزخ فرستاده ناکام رخت، فردوسی، بزاد و به سختی و ناکام زیست بدان زیستن سخت باید گریست، فردوسی، به کس نیز دختر دل اندرنبست که ناکام شاهی برفتش ز دست، اسدی (گرشاسب نامه)، ناکام شدم به کام دشمن تا خود ز توام چه کام روزی است، خاقانی، چو در بازی صناعت کرد بهرام ز عرصه شاه بیرون رفت ناکام، نظامی، تا نخیزد کسی ز جا ناکام دیگری کامکار ننشیند، ؟ ، ناامید، محروم، بی کام، (از ناظم الاطباء)، ناموفق، ناکامگار، ناکامیاب، مأیوس، نومید: از آن بیشه ناکام بازآمدند پر از ننگ و دل پرگداز آمدند، فردوسی، چو خشنود گردد ز ما شهریار نباشیم ناکام و بدروزگار، فردوسی، در آب و آتش هرگز نرفت جز ناکام برون نیامد جز کامگار از آتش و آب، مسعودسعد، ناکام کشیده داشتم دست چون پای غم تو درمیان بود، عطار، مپسند از این بیش خدا را که برت آیم به امید کام و ناکام روم، مشتاق اصفهانی، - به ناکام، به ناکامی، محرومانه، نومیدانه، به ناامیدی و حرمان، بخلاف میل و آرزو: از آن وقت باز که به ناکام از آنجا بازگشتم به ضرورت چه نالانی افتاد، (تاریخ بیهقی ص 54)، چون شنودند که سالار بگتغدی و لشکر ما به ناکام از نسا بازگشتند، (تاریخ بیهقی ص 501)، چند صبح آیم و از خاک درت شام روم از سر کوی تو خود کام به ناکام روم، وحشی، ، ناخواست، ناچار، لاعلاج، (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء)، ناچار، بالضرور، (غیاث اللغات)، کرهاً، جبراً، قسراً، ضرورهً: بدو داده ناکام گنج و سپاه همان مهر شاهی و تخت و کلاه، فردوسی، جز از رفتن آنجا ندیدند روی به رفتن نهادند ناکام روی، فردوسی، چو آگاه شد باربد زآنکه شاه بپرداخت ناکام و بی رای گاه، فردوسی، بس کس که به زردشت نگروید و کنون باز ناکام کند رو به سوی قبلۀ زردشت، عسجدی، پس آنگه از برش برخاست ناکام به چاه افتاد جانش جسته ازدام، (ویس و رامین)، همه تیمارش از بهر دلاَّرام کجا زودور شد ناگاه و ناکام، (ویس و رامین)، چو گازر شوی گردد جامۀ خام خورد مقراضۀ مقراض ناکام، نظامی، تا جنبش دست هست مادام سایه متحرک است ناکام، عطار، تو هم بازآمدی ناچار و ناکام اگر بازآمدی بخت بلندم، سعدی، بتنها ندانست روی و رهی بیفتاد ناکام شب در دهی، سعدی، - به ناکام، به ناخواست، لاجرم، ناچار، ضرورهً: چو بهرام را تیره شد هور و ماه به ناکام برتافت رخ را ز شاه، فردوسی، جز از رفتن آنجا ندیدند روی به ناکام رفتند پس پویه پوی، فردوسی، به ناکام لشکر بباید کشید نشاید ز فرمان او آرمید، فردوسی، به زیر آمد از پیل و برپای خاست به ناکام رزمی گران کرد راست، اسدی، که بر شاه جم چون برآشفت بخت به ناکام ضحاک را داد تخت، اسدی، بقای او چو به صد سال و بیست و سه برسید ز جام مرگ به ناکام خورد یک ساغر، ناصرخسرو، همت سعدی به عشق میل نکردی ولی پای فروشد به کام عقل به ناکام رفت، سعدی، چو اقبالش از دوستی سر بتافت به ناکام دشمن بر او دست یافت، سعدی، ، بخلاف میل و مراد، نه به وفق طبع، نه مطابق میل، نه به کام ودلخواه: هری از پس پشت بهرام دید همان جای خود تنگ و ناکام دید، فردوسی، شنید آن سخن های ناکام را به زندان فرستاد بهرام را، فردوسی، بپرسید ناکام پرسیدنی نگه کردنی پشت و گردیدنی، فردوسی، دل جام جام زهر غمان هر زمان کشد ناکام جان نگر که چه در کام جان کشد، خاقانی، مال رفت و زور رفت و نام رفت بر من از عشقت بسی ناکام رفت، مولوی، - به ناکام، برخلاف غرض، علی رغم، برخلاف آرزو، بخلاف میل: بمانده ماهی از رفتن به ناکام تو گفتی ماهی است افتاده در دام، (ویس و رامین)، هنر آن پسندیده تردان ز پیش که دشمن پسندد به ناکام خویش، اسدی، گشتاسب بفرستادش به سیستان تا رستم ببندد و جاماسب حکیم گفته بوده که او را زمانه بر دست رستم باشد، به ناکام اسفندیار به سیستان رفت، (مجمل التواریخ)، بر سان فرستادگان به زمین هندوان رفت پیش شنگل ... و به ناکام شنگل او را به پیش خودبداشت، (مجمل التواریخ)، مرغ را هم به لطف صید کنند پس ببرند سر به ناکامش، خاقانی، من آن مرغم که افتادم به ناکام ز پشمین خانه در ابریشمین دام، نظامی، مال میراثی ندارد خود بقا چون به ناکام از گذشته شد جدا، مولوی، من بی تو نه راضیم ولیکن چون کام نمی دهی به ناکام بنشینم و صبر پیش گیرم ... سعدی، دسترنج تو همان به که شود صرف به کام من گرفتم که به ناکام چه خواهد بودن، حافظ، ، ناخشنود، ناراضی، (ناظم الاطباء) : نگهبان بندوی بهرام بود که از بند او سخت ناکام بود، فردوسی، پشیمانی همی خورد آن دلاَّرام در آن سختی بسر می برد ناکام، نظامی، ، ناکامی، نامرادی، بدبختی: ز دستور و گنجور وز تاج و تخت ز کمّی و بیشی و ناکام و بخت، فردوسی، نه خواب آمد او را نه آرام یافت همی کام می جست و ناکام یافت، فردوسی، یکی دوستش بود توفان به نام بسی آزموده ز ناکام و کام، عنصری، کام وناکام این زمان در کام خود درهم شکن تا به کام خویش فردا کامرانی باشدت، عطار، - به ناکام، به ناکامی: چو بشنید پیران غمی گشت سخت که بربست باید به ناکام رخت، فردوسی، بسان برادر همی داشتش زمانی به ناکام نگذاشتش، فردوسی
دهی جزء دهستان دهشال بخش آستانه شهرستان لاهیجان، واقع در پانزده هزارگزی شمال خاوری آستانه و سه هزارگزی شمال دهشال. جلگه معتدل. مرطوب و مالاریائی. دارای 766 تن سکنه شیعه. گیلکی و فارسی زبان. آب آن از نهر لسکو کلایه از سفیدرود و استخر محلی. محصول برنج و کنف و ابریشم و ماهی. شغل اهالی زراعت و صید. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
دهی جزء دهستان دهشال بخش آستانه شهرستان لاهیجان، واقع در پانزده هزارگزی شمال خاوری آستانه و سه هزارگزی شمال دهشال. جلگه معتدل. مرطوب و مالاریائی. دارای 766 تن سکنه شیعه. گیلکی و فارسی زبان. آب آن از نهر لسکو کلایه از سفیدرود و استخر محلی. محصول برنج و کنف و ابریشم و ماهی. شغل اهالی زراعت و صید. راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
نام دهی جزء دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان فومن، واقع در شش هزارگزی جنوب خاوری فومن و سه هزارگزی جنوب راه فرعی فومن به شفت. جلگه، معتدل مرطوب و دارای 453 تن سکنه. آب آن از پیش رودبار و گشت رودخان و استخر محلی. محصول آنجا برنج، ابریشم و توتون سیگار. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
نام دهی جزء دهستان حومه بخش مرکزی شهرستان فومن، واقع در شش هزارگزی جنوب خاوری فومن و سه هزارگزی جنوب راه فرعی فومن به شفت. جلگه، معتدل مرطوب و دارای 453 تن سکنه. آب آن از پیش رودبار و گشت رودخان و استخر محلی. محصول آنجا برنج، ابریشم و توتون سیگار. شغل اهالی زراعت و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)
دهی از دهستان عقیلی بخش عقیلی شهرستان شوشتر، دارای 150 تن سکنه، زبان اهالی فارسی لری و راه آنجا مال رو است، آن را پاگچ نیز گویند، (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
دهی از دهستان عقیلی بخش عقیلی شهرستان شوشتر، دارای 150 تن سکنه، زبان اهالی فارسی لری و راه آنجا مال رو است، آن را پاگچ نیز گویند، (فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)
دهی از دهستان کلیجان رستاق بخش مرکزی شهرستان ساری واقع در بیست هزارگزی جنوب ساری و دوهزارگزی باختر راه عمومی دودانگه به ساری، ناحیۀ کوهستانی و جنگلی، مرطوب، مالاریایی، دارای 330 تن سکنه است، آب آشامیدنی مردم آنجا از چاه و محصول آن برنج و غلات و عسل است، شغل مردم آن زراعت و گله داری و راه آن مالرو است، رود خانه چهاردانگه و دودانگه بین این آبادی و قراء گردشی - ورند بهم متصل میشوند و راه چهاردانگه و دودانگه بهم میرسند، زراعت برنج مردم در کنار رود خانه تجن است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
دهی از دهستان کلیجان رستاق بخش مرکزی شهرستان ساری واقع در بیست هزارگزی جنوب ساری و دوهزارگزی باختر راه عمومی دودانگه به ساری، ناحیۀ کوهستانی و جنگلی، مرطوب، مالاریایی، دارای 330 تن سکنه است، آب آشامیدنی مردم آنجا از چاه و محصول آن برنج و غلات و عسل است، شغل مردم آن زراعت و گله داری و راه آن مالرو است، رود خانه چهاردانگه و دودانگه بین این آبادی و قراء گردشی - ورند بهم متصل میشوند و راه چهاردانگه و دودانگه بهم میرسند، زراعت برنج مردم در کنار رود خانه تجن است، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)
از با+ کام، برمراد. بامراد. پیروز. فیروز. کامیاب. فیروزمند. پیروزمند. مظفر: چو آگاهی آمد ز دانا بشاه که باکام و با شادی آمد ز راه. فردوسی. و بهرام با مالهای بسیار بازگشت پیروز و باکام (از هند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 82). و رجوع به کام شود. - بارای و کام، بااندیشه و آهنگ. باخرد و نیت و آهنگ: گشاده سخن مرد بارای و کام همی آب حیوانش خواند بنام. فردوسی. و رجوع به کام و رای شود. - باکام دل، پیروزمند و برمراد دل. کامیاب: و بمدتی نزدیک هردو مظفر و باکام دل و غنیمت بی اندازه بازآمدند. (فارسنامۀ ابن البلخی 82). و رجوع به کام و بارای و کام شود
از با+ کام، برمراد. بامراد. پیروز. فیروز. کامیاب. فیروزمند. پیروزمند. مظفر: چو آگاهی آمد ز دانا بشاه که باکام و با شادی آمد ز راه. فردوسی. و بهرام با مالهای بسیار بازگشت پیروز و باکام (از هند. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 82). و رجوع به کام شود. - بارای و کام، بااندیشه و آهنگ. باخرد و نیت و آهنگ: گشاده سخن مرد بارای و کام همی آب حیوانش خواند بنام. فردوسی. و رجوع به کام و رای شود. - باکام دل، پیروزمند و برمراد دل. کامیاب: و بمدتی نزدیک هردو مظفر و باکام دل و غنیمت بی اندازه بازآمدند. (فارسنامۀ ابن البلخی 82). و رجوع به کام و بارای و کام شود
