- قیوص(قُ)
ج قیص، بانگ کننده. (منتهی الارب). رجوع به قیص شود
معنی قیوص - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قیدها، زندان ها، بندها، یادداشت ها، ذکرها، افسارها، ریسمانها یا چیز دیگر که به پای انسان یا چهارپایان می بستند، جمع واژۀ قید
کوهی است به خیبر و بر آن کوه است حصار ابوالحقیق یهودی. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (از معجم البلدان). و رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 1 صص 377- 379 شود
(رَ قَ)
لغت نامه دهخدا
برجستن است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : قلص الرجل، وثب و در لسان آمده: تدانی وانضم و در صحاح آمده: ارتفع. (اقرب الموارد) ، شوریدن دل. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قلصت نفسه، غثت . (اقرب الموارد) ، کم گردیدن در کشیده شدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : قلص الضل عن کذا، انقبض. (اقرب الموارد) ، برآمدن آب در چاه و بازبستن است، بلند شدن و برجستن آب. قلص الماء، ارتفع بمعنی ذهب یقال قلص الغدیر، اذا ذهب ماؤه، فراهم آمدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : قلص القوم، اجتمعوا فساروا. (اقرب الموارد) ، کوچ کردن و سیر نمودن قوم. (منتهی الارب) ، درکشیده شدن جامه بعد از شستن است، درهم کشیده شدن لب و درترنجیدن و برهم جستن آن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، جوان شدن و راه رفتن: قلص الغلام، شب ّ و مشی. (اقرب الموارد)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
اسب استوارخلقت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، اسب سخت تیز و تند که چون تازند آن را جز نوک سم وی بزمین نرسد. (منتهی الارب). اسب سخت تند و تیز که چون بر وی هی کنند جز نوک سمب آن به زمین نرسد. (ناظم الاطباء)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
بسیار قی کننده. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قیﱡو شود، داروی قی آرنده. (منتهی الارب)
(تَ)
لغت نامه دهخدا
برگشتن و به یک سو شدن از چیزی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). بگردیدن. (المصادر زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). بگردیدن و بگریختن. (المصادر زوزنی). رجوع به حیص شود
قصبۀ صعید در سرزمین مصر، پس از فنسطاط جایی آبادتر از آن نیست، (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)، شهر بزرگ و پروسعتی است در صعید مصر که تا فسطاط دوازده روز فاصله دارد، مردم آن ثروتمندند، این شهر مرکز بازرگانانی است که از عدن به مصر میروند، قوص در اقلیم اول قرار گرفته، طول آن از جهت مغرب 55 درجه و 30 دقیقه و عرض آن 24 درجه و 30 دقیقه است و در اثر نزدیکی به شهرهای جنوبی دارای هوایی گرمسیری است، (از معجم البلدان)
برجستن، شور رفتن درکشیده شدن جامه پس از شستن، شوریدن دل دلشورگی، فراروش (کوچ)، ترنجیدن لب
پایا، پاینده، جاوید، لایزال
متضاد: فانی
متضاد: فانی
دندانه های شانه، لبه و تیغه ی ابزار برنده