معنی قیق در لغت نامه دهخدا

گول شتاب کار،، کوه گرداگرد زمین و محیط دنیا، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)، پرنده ای است که آن را بوزریق نامند، (از اقرب الموارد)،، مرد نیک دراز، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، مرد بلند ناهنجار و نیک دراز، (ناظم الاطباء)، رجوع به قوق و قواق شود

معنی قیق در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ قیقه. (اقرب الموارد). رجوع به قیقه شود، جَمعِ واژۀ قیقاءه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قیقاءه شود

معنی قیق در فرهنگ لغت هوشیار

نادان شتابکار: مرد، زاغ کبود قیق آوای ماکیان، آواز بلند فریاد آواز ماکیان چون خروس را به جهت سفاد بخواند، فریاد و آواز بلند

معنی قیق در فرهنگ فارسی معین

فریاد و آواز بلند

معنی قیق - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی قیق در فرهنگ فارسی معین

فریاد و آواز بلند

قیق

لغت نامه دهخدا

قیق

لغت نامه دهخدا

قیق

فرهنگ لغت هوشیار

قیق

فرهنگ فارسی معین

عقیق

(دخترانه)

نام سنگی قیمتی به رنگ زرد و صورتی یا جگری

فرهنگ نامهای ایرانی

شقیق

(پسرانه)

نام یکی از سرداران علی (ع)

فرهنگ نامهای ایرانی

دقیق

نکتۀ باریک، کار پوشیده و دشوار، امر غامض، باریک، کم، هر چیز نرم، آرد

فرهنگ فارسی عمید

عقیق

نوعی کوارتز بی شکل که مانند احجار قیمتی در زینت به کار می رود، کنایه از لب
عقیق یمنی (یمانی): نوعی عقیق که در یمن به دست می آید و سرخ رنگ است و بیشتر نگین انگشتر می کنند

فرهنگ فارسی عمید

شقیق

برادر، پسری که با دختر یا پسر دیگر از یک پدر و مادر باشد، نسبت به آن پسر یا دختر برادر است، داداش

فرهنگ فارسی عمید

رقیق

مقابل غلیظ، آبکی، کنایه از حساس مثلاً قلب رقیق، کنایه از نرم، لطیف مثلاً شعر رقیق، نازک، ظریف، جمع ارقّاء، مملوک، بنده، برده، غلام

فرهنگ فارسی عمید

قیقه

(قَ)

پوست تنک اندرون تخم مرغ زیر قیض. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). ج، قیق. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قیقم

(قَ قَ)

گشاده گلو. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قیقب

(قَ قَ)

چوبی است که از آن زین ها گیرند. (از اقرب الموارد). چوب که از وی زین سازند. (منتهی الارب) ، زین، آزاد درخت، دوالی است که هر دو کوهۀ زین را بدان بندند، آهن پاره ای که در میان آن فاس لگام باشد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا