معنی قومبل - جستجوی لغت در جدول جو

فرهنگ گویش مازندرانی

جمع واژۀ قابله، زنی که هنگام زاییدن زن آبستن بچۀ او را می گیرد، ماما، دایه، قابل

(قَ بِ)

جمع واژۀ قابله. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به قابله شود.
- قوابل الامر، اوائل کار. (منتهی الارب)

(بَ)

گمبل. چاق و گنده. (فرهنگ نظام). کلان. فربه. تنومند

(قُ بُ)

سرین. (فرهنگ نامۀ جدید رازی)

جواسفرم. جم اسپرم را نامند. (فهرست مخزن الادویه). رجوع به آن کلمه شود

فرانسوی چتر

جمع قابله، مانافان ماماها

چاق فربه تنومند

نادرست نویسی غنبل غمبل دوسرین دولمبر (گویش نایینی)

((قُ بُ))

کفل، سرین، قنبل

زن زیبا و خوش هیکل

قر دادن

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما