Q: معنی قوز در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خمیدگی، کوهان، گوژ

Q: معنی قوز در فرهنگ گویش مازندرانی

گوژ، خمیده، گوژ پشت

Q: معنی قوز در فرهنگ فارسی عمید

برآمدگی در چیزی، در پزشکی برآمدگی که در پشت یا سینۀ برخی از مردم به سبب کجی و ناهمواری استخوان پیدا می شود، خَمیدِه، مُنحَنی، کوژ، گوژ، کوز، غوز، مُحَدَّب، گَنگ، قوز بالای قوز: کنایه از مصیبتی بالای مصیبت قبلی، سر قوز افتادن: کنایه از بر سر لج افتادن، از در لجاج و ستیز درآمدن

Q: معنی قوز در لغت نامه دهخدا

ریگ تودۀ گرد، ریگ تودۀ بلند. ج، اقواز، قیزان. اقاویز، اقاوز. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء)

Q: معنی قوز در لغت نامه دهخدا

جوز. (فهرست مخزن الادویه) گردو

Q: معنی قوز در لغت نامه دهخدا

کوز و کج و خم و خمیده، (ناظم الاطباء)، محرف غوز بمعنی کوزپشت، (فرهنگ نظام)،، - سر قوز افتادن، سر لج افتادن و ضد کردن، (فرهنگ نظام)،، - قوزپشت، کوزپشت، (ناظم الاطباء)، کوژپشت،، - قوز کردن، از سرما یا غیر آن خود را خمیده و مثل کوژپشت ساختن، (فرهنگ نظام)،، - امثال:، قوزبالا قوز، بمعنی مشکل بالای مشکل، رنج و تعبی بر رنج و تعبی، نظیر: ضِغْث علی اباله، (امثال و حکم دهخدا)، رجوع به غوز شود

Q: معنی قوز در فرهنگ لغت هوشیار

نادرست نویسی کوز کوژ پارسی است برآمدگی و خمیدگی غیر طبیعی و خارج از حد ستون فقرات در ناحیه مهره های پشتی: قوز سالوسیش به پشت چویوز معنی صدق قوز بالا قوز. (دهخدا. مجموعه اشعار 5)، کسی که گوژپشت است کسی که قوز دارد. یا قوز بالا قوز. دردی که بر درد قبلی اضافه شود بدبختی روی بدبختی، برآمدگی غیر طبیعی استخوان

Q: معنی قوز در فرهنگ فارسی معین

غوز، برآمدگی، برآمدگی غیرطبیعی پشت انسان، روی قوز افتادن: از روی لجاجت یا مبارزه طلبی دست به کاری زدن، قوز بالا قوز: کنایه از دردسری علاوه بر دردسرهای قبلی، مصیبت پشت مصیبت

Q: معنی قوز در فرهنگ واژه مترادف متضاد

خمیدگی، کوهان، گوژ

Q: معنی قوز در فرهنگ گویش مازندرانی

گوژ، خمیده، گوژ پشت

قوز

فرهنگ فارسی عمید

قوز

لغت نامه دهخدا

قوز

لغت نامه دهخدا

قوز

لغت نامه دهخدا

قوز

فرهنگ لغت هوشیار

قوز

فرهنگ فارسی معین

قوز

فرهنگ واژه فارسی سره

قوز

فرهنگ واژه مترادف متضاد

قوز

فرهنگ گویش مازندرانی

قوزی

کسی که در پشتش قوز دارد، گوژپشت

فرهنگ فارسی عمید

قوزک

برآمدگی استخوان مچ پا

فرهنگ فارسی عمید

قوزک

(زَ)

مصغر قوز، استخوان برآمدۀ ساق پا. غوزک. رجوع به غوزک شود

لغت نامه دهخدا

قوزع

(قَ زَ)

گردن بند لازم که پیوسته باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند: قلدتم قلائد قوازع، ای طوقتم اطواقاً لاتفارقکم ابداً. (منتهی الارب) ، خزی و عار. (اقرب الموارد از تاج العروس)

لغت نامه دهخدا

تقوز

(تَ تَرْ رُ)

شادمانی نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شادمانی. (ازاقرب الموارد) ، خواستن، از بالا به زیر افتادن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، ویران شدن، برشکسته شدن خانه، دویدن بز کوهی. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قوزی

منسوب به قوز، آنکه قوز دارد، کوژپشت، رجوع به قوز و غوز شود

لغت نامه دهخدا