- قوبع(قَ بَ)
بند شمشیر از سیم یا از آهن، مرغی است سرخ پای. (منتهی الارب)
معنی قوبع - جستجوی لغت در جدول جو
- قوبع(بِ)
جایی است به عقیق مدینه. (منتهی الارب) (از معجم البلدان)
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خشونت و درشتیی است که در ظاهر پوست بدن به هم رسد با خارش بسیار و از آن قشور دایم جدا میگردد تا صحت یابد و در ابتدا دانۀ اندک صلبی پیدا میشود و یا داغی و خارش بسیار میکند و بعد اندک آب لزجی از آن تراوش میکند و روز بروز زیاده میگردد و از امراض مسری است، و بر دو نوع است: سرخ و سیاه، سرخ آن نازک تر و خارش آن کمتر و سیاه آن ضخیم تر و خارش آن بیشتر است، بسیار آن خصوصاً سیاه ضخیم و آنچه از آن رطوبت صدیدی لزج عفن تراوش نماید و زود منتشر شود و اطراف خود را متقرح و فاسد سازد، بسیار ردی و مقدمۀجذام است و قوبای منتشر را برص اسود اطلاق میکنند و گاه قوبا در دماغ ظاهر میشود و علامت و سبب آن قریب به علامت و سبب حمرۀ دماغ و لازم آن حکه دماغ است، (بحر الجواهر) (فرهنگ نظام از مجمع الجوامع)، قوبا بریون، (ذخیرۀ خوارزمشاهی)، رجوع به قوباء شود، زفت مطلق یا زفت یابس، (فهرست مخزن الادویه)
(قُ وَ)
لغت نامه دهخدا
پوست بیضه. (منتهی الارب). قشورالبیض. (اقرب الموارد). قشرالبیض وبه فارسی پوست سخت تخم مرغ. (فهرست مخزن الادویه)
چوزۀ مرغ، (فهرست مخزن الادویه)، چوزه، (منتهی الارب)، جوجه، فرخ، (از اقرب الموارد)، ج، اقواب، و به همین معنی است این مثل: تخلصت قائبه من قوب او قابه من قوب، یعنی بیضه از چوزه جدا شد، در حق شخصی گویند که از صاحب وحریف خود جدا گردد، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، بچۀ سگ آبی، (فهرست مخزن الادویه)،
- ام قوب، داهیه و بلا، (از اقرب الموارد)
- ام قوب، داهیه و بلا، (از اقرب الموارد)
(رَ بَ)
لغت نامه دهخدا
ضعیف و فرومایه. (منتهی الارب). ناتوان و پست. (از اقرب الموارد) ، ناقص الخلقه. (لسان العرب) (از معجم متن اللغه)
(قَ زَ)
لغت نامه دهخدا
گردن بند لازم که پیوسته باشد. (منتهی الارب) (آنندراج). گویند: قلدتم قلائد قوازع، ای طوقتم اطواقاً لاتفارقکم ابداً. (منتهی الارب) ، خزی و عار. (اقرب الموارد از تاج العروس)
(قَ بِ)
لغت نامه دهخدا
پس ماندگان. (منتهی الارب). خیل قوابع، اسبان ماندۀسپس اسب پیشی گیرنده. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
(قُ)
لغت نامه دهخدا
خرگوش. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج). قواعه مؤنث آن است. (آنندراج)
کوهی است به دیار بنی غنی. (منتهی الارب) (آنندراج). در شعر از آن یاد شده است. (از معجم البلدان)
(قُپْ پُ)
لغت نامه دهخدا
دهی است از دهستان شهرویران بخش حومه شهرستان مهاباد، سکنۀ آن 154 تن. آب آن از رود خانه مهاباد. محصول آن غلات، توتون، چغندر. شغل اهالی زراعت و صنایع دستی زنان آنجا جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)
(ذَ)
لغت نامه دهخدا
سر در پوست کشیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). گویند: قبع القنفذ قبوعاً، سر در پوست کشید خارپشت. (آنندراج) (منتهی الارب). قبع الرجل فی قمیصه، سر در گریبان پیراهن کشید و سپس ماند از یاران خود. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(زَ بَ)
لغت نامه دهخدا
مرد کوتاه بالا. (منتهی الارب) (آنندراج). قصیر و حقیر. (اقرب الموارد). هذا ما فی الصحاح و قال فی القاموس: ’الروبع’، القصیر الحقیر بالراء مهمله لا غیر و تصحف علی الجوهری فی اللغه... (منتهی الارب). رجوع به روبع و منتهی الارب شود
(رَ)
لغت نامه دهخدا
گریختن، نزدیک آمدن. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). از اضداد است، زمین کندن، شکافتن مرغ بیضه را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج)
