معنی قهر در فرهنگ فارسی عمید

مقابلِ آشتی، خدشه دار شدن پیوند دوستی دو نفر که موجب ترک گفتگو می شود، دارای رابطۀ خدشه دار شده، غضب، خشم، کین مثلاً قهر و غضب، ظلم، ستم، جور، چیرگی، عقوبت، آزار، تنبیه، در تصوف تسلط خداوند بر بنده، قهر کردن: با کسی ترک معاشرت کردن و سخن نگفتن با او، خشمگین شدن، مقهور کردن

معنی قهر در فرهنگ لغت هوشیار

چیره شدن و غلبه کردن، خوار کردن

معنی قهر در فرهنگ فارسی معین

عذاب کردن، تنبیه کردن، ظلم و زور، توانایی، چیرگی

معنی قهر در فرهنگ واژه مترادف متضاد

برافروختگی، تیزی، جبر، خشم، سرگران، عتاب، عنف، غضب، غلبه، غیظ، نقار، متضاد: رفق، مدارا، مهربانی، نرمی

معنی قهر - جستجوی لغت در جدول جو

قهر

فرهنگ فارسی عمید

قهر

فرهنگ لغت هوشیار

قهر

فرهنگ فارسی معین

قهر

فرهنگ واژه فارسی سره

قهر

فرهنگ واژه مترادف متضاد

قمر

(دخترانه)

ماه، نام سوره ای در قرآن کریم

فرهنگ نامهای ایرانی

قاهر

(پسرانه)

چیره، توانا

فرهنگ نامهای ایرانی

قهار

(پسرانه)

نیرومند، پرزور، از نامهای خداوند

فرهنگ نامهای ایرانی

قهره

(قَ هَِ رَ)

کم گوشت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) : فخذ قهره، ران کم گوشت. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قهرو

(قَ)

در تداول عامه کسی که قهر کند. قهرکننده

لغت نامه دهخدا

اقهر

(اَ هََ)

چیره تر و قاهرتر. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

بقهر

(بِ قَ)

قهراً. جبراً. بزور

لغت نامه دهخدا

قهری

(قَ)

منسوب به قهر. اضطراری و جبری. (ناظم الاطباء). از روی قهر. رجوع به قهر شود

لغت نامه دهخدا

قهری

(قَ)

لقب رجالی سفیان بن عیینه است. (ریحانه الادب ج 3 ص 326)

لغت نامه دهخدا

قهره

(قُ هََ رَ)

سوزن کلان. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، زن بدکار و بدعمل و نابکار. (ناظم الاطباء). شریره: امراه قهره، ای شریره. (اقرب الموارد). ج، قهرات. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قهره

(قُ رَ)

اضطرار. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). اخذته قهرهً، ای اضطراراً. (اقرب الموارد). قوت و زور. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قهره

(قَ)

دهی است از دهستان مهران بخش کبودرآهنگ شهرستان همدان، سکنۀ آن 1300 تن. آب آن از قنات و چشمه. محصول آن غلات دیمی، لبنیات، انگور، صیفی و شغل اهالی آنجا زراعت و گله داری است. این ده در دو محل بفاصله 2500 گز واقع شده و قهره بالا و پائین نامیده میشوند. سکنۀبالا 800 تن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا