- قنیص (قَ)
شکاری. (منتهی الارب) (آنندراج). شکارچی. (از اقرب الموارد) ، شکار. (منتهی الارب) (آنندراج). شکارشده. مصید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مقنوص. (اقرب الموارد)
معنی قنیص - جستجوی لغت در جدول جو
- قنیص
شکار، شکاری شکارگر
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
پیراهن، جامۀ نازک و کوتاه که مردان زیر لباس بر تن می کنند، جامۀ نازک و بلند زنانه
(قَنْ نا)
لغت نامه دهخدا
شکارچی. صیاد. (منتهی الارب) (آنندراج). نخجیرگیر. (مهذب الاسماء) (ملخص اللغات حسن خطیب). قنیص. (مهذب الاسماء) : الدهر قناص و ماالانسان الا قنبره. رجوع به قناز شود
(قَ)
لغت نامه دهخدا
نوعی از نانخورش. (منتهی الارب) (آنندراج). گوشت با سرکه و بقول و ابازیر پخته. (بحر الجواهر)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
آب برجهنده. (منتهی الارب). آب بلند برآمده در چاه. (مهذب الاسماء). من الماء، المرتفع. (اقرب الموارد)
(قِنْ نی)
لغت نامه دهخدا
طنبور. (منتهی الارب). طنبور حبشه. (اقرب الموارد) ، بازیی است رومیان را که بدان قمار بازند. (منتهی الارب)
(رَ)
لغت نامه دهخدا
درپرده و خانه نشین کردن دختر را. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) : قنی الجاریه، پردگی و خانه نشین کرد دختر را. (منتهی الارب). گویند: قنیت الجاریه (بطور مجهول) ، بازداشته شدن از بازی با بچه ها و مستور نگاهداری شدن در خانه. (از اقرب الموارد) (منتهی الارب)
(قَ لَ)
لغت نامه دهخدا
آبی است میان بنی جعفر و بنی ابی بکر بن کلاب. (منتهی الارب). آبی است میان بنی جعفر و بنی ابی بکر که برای آن به جنگ و خونریزی دست زدند. و ابن خنجر جعفری در این باره اشعاری دارد. ابوبکر همدانی گوید: قنیع آبی است از بنی قریط. رجوع به معجم البلدان شود
(قَ)
لغت نامه دهخدا
امراءه قنیت، زن کم خوراک. (منتهی الارب) (آنندراج). قلیله الطعم. (اقرب الموارد) ، سقاء قنیت، مشک بسیارآبگیر و روان کننده. (منتهی الارب) (آنندراج). در اقرب الموارد سقاء قنیت به کسر قاف و تشدید نون و بمعنی مسّیک آمده است
(قَ)
لغت نامه دهخدا
ابر. (منتهی الارب) (آنندراج). سحاب تراکم. (اقرب الموارد) ، جماعت مردم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (آنندراج)
(نَ)
لغت نامه دهخدا
آب شیرین و خوش. (منتهی الارب) (آنندراج). آب شیرین و گوارا. (ناظم الاطباء). آب عذب. (از اقرب الموارد) ، هرچیزی پاکیزه که بوی خوش داشته باشد. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، ناقص و ناتمام، معیوب. شخص نقیص، شخص عیب دار، مجرم. گناهکار. (ناظم الاطباء)
(قَ)
لغت نامه دهخدا
روئیدنگاه موی سینه. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، آواز. (منتهی الارب). صوت. (اقرب الموارد) ، گیاهی است که با سماروغ روید. (منتهی الارب). گیاهی است که در ریشه های قارچ روید، و گاه آب آن را برای شستشوی سر به کار برند. گویند: هو عالم بمنبت القصیص، و این مثلی است که برای کسی که به حاجت های خود واقف باشد زنند. (اقرب الموارد). رجوع به قصیصه شود
پیراهن، پیرهن، جامه