معنی قنطوراء - جستجوی لغت در جدول جو

قنطوراء

لغت نامه دهخدا

از صورت های فلکی نیمکرۀ جنوبی شامل چندین ستاره که سر و بالاتنۀ او را به صورت انسان و باقی بدنش را به شکل اسب تصور کرده اند

فرهنگ فارسی عمید

قطوراء

(قَ)

گیاهی است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

انطواء

(اِ تِ)

نوردیده گشتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). درنوردیده شدن. (تاج المصادر بیهقی) (مصادر زوزنی) (غیاث اللغات) (آنندراج) (از اقرب الموارد). پیچیدن. نوردیده شدن. درنوشته شدن. پیچیده شدن. لوله شدن. (یادداشت مؤلف).
- انطواء بعض بر بعض، بهم پیچیدن. التفاف. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

قطورات

(قَ)

جمع واژۀ قطور. رجوع به قطور شود

لغت نامه دهخدا

قنطورس

(قِ رِ)

نام صورتی از صور فلکیه از ناحیۀ جنوبی و آن را بر مثال حیوانی توهم کنند مرکب از اسپی و مردی و بر پای راست او ستاره ای روشن از قدر اول موسوم به رجل قنطورس و صورت راسی و هفت کوکب است روشن. (از جهان دانش)

لغت نامه دهخدا

قنطورس

(قِ رِ)

قومی از نوع بشر.

لغت نامه دهخدا

قطراء

(قَ)

موضعی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قنواء

(قَنْ)

مؤنث اقنی. زن بلندبینی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)