معنی قمرغه - جستجوی لغت در جدول جو

قمرغه

لغت نامه دهخدا

قمارخانه، محلی که در آن قمار بازی می کنند

(قَ رُ غَ / غِ)

دنده. پهلو. (آنندراج) (ناظم الاطباء) (لغت محلی شوشتر ذیل کلمه ریگ). ضلع، استخوان پهلو و دنده. (ناظم الاطباء) (غیاث اللغات) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قمریه

(قُ ری یَ)

مرغی است از جنس فاخته. (منتهی الارب). ضرب من الحمام. (اقرب الموارد). ج، قماری و قمر. (منتهی الارب). و گویند مادۀ آن قمریه است و نر آن ساق حر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قمری شود

لغت نامه دهخدا

قمریه

(قَ مَ ری یَ)

حروف قمریه، چهارده حرف است که لام در آنها تلفظ گردد. (اقرب الموارد). رجوع به قمری شود

لغت نامه دهخدا

قمرصه

(رَ نَ)

خوردن بادام. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). قمرص الرجل، اکل اللوز. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ممرغه

(مِ رَ غَ)

رودۀ شبیه به کیسه که آن را اعور خوانند. (از منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). اعور. معی اعور. (نشؤاللغه ص 92). معی اعور، برای اینکه تیر می اندازند باآن و اعور گویند از آنکه مانند کیسه ای است که سوراخ ندارد. (از اقرب الموارد). رودۀ اعور. (مفاتیح)

لغت نامه دهخدا

قمره

(قُ رَ)

رنگی است مایل بسبزی یا سپیدی یا اندک تیرگی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، ماه در شب سوم. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قمره

(قَ مِ رَ)

شب که در آن قمر باشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قمره

(قَ رَ)

قمارخانه:
دستخون است در این قمرۀ خاکی که منم
آه اگر ششدرۀ دور قمر بگشائید.
خاقانی.
، قمار. (غیاث اللغات) ، نام هریک از اطاقهای کشتی. (یادداشت مؤلف)