معنی قلعیت - جستجوی لغت در جدول جو

قلعیت

لغت نامه دهخدا

(قَ لَ عی ی)

نسبت است به شهری بنام قلعه. (از انساب سمعانی) (لباب الانساب)

(قَ)

رصاص قلعی فلزی است که مس گران مس سرخ را با آن سپید کنند و آن معرب کلهی است. (از المعرب جوالیقی). نسبت است به قلع و آن نام معدنی است که از وی ارزیز خالص خیزد. (آنندراج) :
دست بر این قلعۀ قلعی برآر
پای در این ابلق ختلی درآر.
نظامی.
ننمایم و بنمایم چون قلعی آیینه
بنمایم و ننمایم آیم بسراب اندر.
نعمت خان عالی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قلعی

(قَ عی ی)

نسبت است به قلعۀ عبدالسلام. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قلعی

(قَ)

محمد بن علی بن حسن. از فقیهان و محققان است. گویند وی به قلعۀ حلب منسوب است. وی در سفر حج به زبید عبور کرد و در ظفار و حضرموت مشهور شد و به مرباط به سال 630 هجری قمری وفات کرد. تألیفات بسیاری در فرائض و فضایل صحابه دارد. او راست: 1- تهذیب الریاسه فی ترتیب السیاسه. 2- احکام القضاه و جز این دو. (الاعلام زرکلی ج 3 ص 946) (العقود اللؤلؤیه ج 1 ص 51)
(فقیه) از دانشمندان است. وی در مرباط درس میداد. تألیفاتی دارد. او راست: 1- کنزالحفاظ فی غریب الالفاظ. 2- الفرائض. وی در مرباط بدرود زندگی گفت. او به قلعۀ یمن منسوب است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قلعی

فلزیست که مسگران مس سرخ را با آن سپید کنند، فلزی است سفید رنگ مانند نقره، قابل تورق، سخت تر از سرب باسانی ذوب میشود

فرهنگ لغت هوشیار

قلیت

مرد کم گوشت

معنی قلعیت - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما