معنی قفزان در لغت نامه دهخدا

نام پسر حام و بوی نامیده شد ولایتی فراخ و وسیع که میان فیوم و طرابلس غرب است. (منتهی الارب). ولایت پهناوری است بین فیوم و طرابلس غرب. (از معجم البلدان). طرابلس مملکتی است از اقلیم دوم و سیم و بلاد مشهورش فزان. (نزهه القلوب چ لیدن ج 3 ص 269)

لغت نامه دهخدا

نفزان

(غَ ذَ مَ)

نفز. نفوز. (اقرب الموارد) (متن اللغه). رجوع به نفز شود

لغت نامه دهخدا

قوزان

(قُ)

دهی است از دهستان پائین ولایت بخش حومه شهرستان تربت حیدریه، سکنۀ آن 401 تن. آب آن از قنات. محصول آن غلات، پنبه و ابریشم. شغل اهالی آنجا زراعت و کرباس بافی است. راه اتومبیل رو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

قیزان

جمع واژۀ قوز بمعنی ریگ توده، (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)، رجوع به قوز شود

لغت نامه دهخدا

قفتان

(قِ)

تشریفی است که امرای شرقی به ایلچیان و ملازمان ذی عزت و خاص دهند. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قفدان

(قَ فَ)

خریطۀعطار. (مهذب الاسماء). غلاف سرمه دان. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، کیسۀ چرمین که در آن خوشبوی و جز آن نهند. فارسی معرب است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قفطان

(قَ / قُ)

خفتان. دزی در ذیل قوامیس عرب آرد: استعمال این کلمه از قرن 16 میلادی بالاتر نیست لیکن در سفرنامۀ ابن بطوطه چنین آمده است: و کنت اراه (ابوعبداﷲ مدعو بخلیل) لابساً جبه بیضاء قصیره من ثیاب القطن المدعوه بالقفطان. (رحلۀ ابن بطوطه چ مطبعۀ ازهریه صص 92-93)

لغت نامه دهخدا

قفطان

ابراهیم بن حسن بن علی سعدی ریاحی نجفی. از دانشمندان و شاگردان صاحب جواهر است. او راست: 1- اقل الواجبات فی حج التمتع. 2- المتعه. وفات وی به سال 1279 هجری قمری اتفاق افتاد. (از الذریعه ج 2 ص 275) (از ریحانه الادب ج 3 ص 311)
احمد بن حسن، برادر ابراهیم بن حسن. از ادیبان و شاعران بود. وی به سال 1293 هجری قمری وفات یافت. (ریحانه الادب ج 3 ص 315)

لغت نامه دهخدا

قحزان

(ذَ)

کمیز انداختن سگ. (منتهی الارب) (آنندراج). قحز. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قازان

پایتخت جمهوری تاتاریا است، این شهر مرکز مهمی برای تجارت و ارتباطات است، و در سابق مرکز فرهنگ اسلامی در روسیه بوده است، (الموسوعه العربیه ص 571)، رجوع به غازان شود

لغت نامه دهخدا

قفان

(قَفْ فا)

معرب کپان. (منتهی الارب). قبان که بدان سنجند. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا