معنی قعیله - جستجوی لغت در جدول جو

یکی قعال. (اقرب الموارد). رجوع به قعال شود. شکوفۀ انگور و مانند آن، یا آنچه از گلش بیفتد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پشم ریزان از شتر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قلیله

(قِلْ لی لَ)

همه و جمله. اخذه بقلیلته، ای بجملته. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعیطه

(قُ عَ طَ)

انثی الحجل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعیره

(قَ رَ)

مؤنث قعیر: امراءه قعیره، به معنی قعره است. رجوع به قعره شود، (قصعه...) کاسۀ مغاک. (منتهی الارب). کاسۀ دورفرود. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

قبیله

(قَ لَ / لِ)

گروه از فرزندان یک پدر. (منتهی الارب). گروهی مردم از یک پدر. (ترجمان علامۀ جرجانی). جماعتی را گویند که از یک پدر باشند. (برهان) ، پاره ای از کلۀ سر فراهم آمده با پارۀ دیگر. ج، قبایل، دوال لگام، سنگ بزرگ سر چاه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قلیله

(قَ لی لَ)

مؤنث قلیل. (اقرب الموارد). رجوع به قلیل شود

لغت نامه دهخدا

قمیله

(قُ مَ لَ)

مصغر قمله بمعنی شپشه. رشک. شپش خرد. رجوع به قمل و قمله شود، به لغت اهل شام دوقس است و حشیشه البراغیث را نیز نامند. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

عقیله

(عَ لَ)

دختر عقیل بن ابی طالب. از زنان شاعر عرب بود و او را با عذری و عزه و احوص داستانی است. و نیز اشعاری در مرثیۀ شهیدان کربلا دارد. و برخی او را همسر یکی از پسران عقیل بن ابی طالب دانند. رجوع به اعلام النساء ج 3 و تاریخ طبری و الموشح مرزبانی و الاغانی و مروج الذهب و العقد الفرید شود
دختر ضحاک بن عمرو بن محرق بن منذر بن ماءالسماء. از زنان شاعر عرب بود و او را با فرزدق شاعر داستانی است. و گویند وی در عشق پسر عمش عمرو بن کعب بن محرق درگذشت. رجوع به اعلام النساء ج 3 و الاغانی شود

لغت نامه دهخدا

قبیله

(قَ لَ)

نام اسب حصین بن مرداس. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

شعیله

(شَ لَ)

آتش سوزان در پلیته. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، پلیتۀ سوزان. ج، شعیل، شعل، شعل. (منتهی الارب) (از آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

قیعله

(قَ عَلَ)

زن بزرگ درشت جثه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، عقاب که بر سر کوه جای گیرد. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). گویند: عقاب قیعله، بنحو اضافه و صفت. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اعیله

(اَ یِ لَ)

جمع واژۀ عیال. (ناظم الاطباء). رجوع به عیال و عیل شود، برطرف کردن خدای سختی را. اغاثهم اﷲ برحمته، کشف شدتهم. اغاثنا اﷲبالمطر، کشف الشده عنّا به . (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا