- قطبیه (قَ)
آبی است از بنی زنباع از بنی ابی بکر بن کلاب. (معجم البلدان)
معنی قطبیه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
قطب شمال و قطب جنوب، دو طرف محور کرۀ زمین که قسمت شمالی را قطب شمال و طرف جنوبی را قطب جنوب و هر دو را قطبین می گویند
(یَ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی مؤنث از قبو. زنی که گیاه عصفر چیند و گرد آورد آن را. (منتهی الارب). زنی که گیاه کافشه چیندو گرد آورد آنرا. (آنندراج). و رجوع به قابی شود
از ریشه لاتینی پنبه ای پارچه پنبه ای، چاش (غله ّ پاک کرده) چاش پختنی
مونث قبطی وابسته به قبط مونث قبطی. یا ثیاب قبطیه. کتان سپید منسوب به قبط. توضیح ضم آن بر خلاف قیاس است
قطبیت
