معنی قضعم در لغت نامه دهخدا

خائیدن و خوردن چیزی خرد و ریزه را که به کرانۀ دندان کفانیده شود، یا خوردن چیزی خشک را، خوردن ستور علف را. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). و در مثل گویند: یبلغ الخضم بالقضم، یعنی به خوردن به اطراف دندان به سیری رسد، یعنی به نرمی و آهستگی در امور دشخوارو به نهایت دور رسد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قضم

(قَ ضِ)

تیغ که روزگار برآمده باشد و روی فروریخته. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قلعم

(قَ عَ)

گنده پیر. (منتهی الارب) (آنندراج). عجوز. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قلعم

(قِ عَم م)

پیر سالخورده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قضام

(قَ)

چیزی که به کرانۀ دندان گزند و خورند. قضیم. گویند: ماذقت قضیماً و ماذقت قضاماً. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قضام

(قُضْ ضا)

نوعی از شوره گیاه، یا آن طحما است، خرمابن دراز که بارش خشک گردد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قشعم

(قَ عَ)

ام قشعم، جنگ و کارزار، مرگ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و به همین معنی است این گفته: ’الی حیث القت رحلها ام قشعم’. و گویند این کنیۀ شتری است که در سیر خود به آتش فراوان برخورد کرد و رمید و پا به فرار گذاشت و رحل خود را در آتش افکند، و این مثل شد که درباره رونده ای که برای وی بدی میخواهند، میگویند و کنایه از رفتن وی بسوی آتش است. (اقرب الموارد) ، بلا و سختی. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، کفتار. (منتهی الارب). ضبع. (اقرب الموارد) ، تننده. (منتهی الارب). عنکبوت. (اقرب الموارد) ، بچۀ عنکبوت. (مهذب الاسماء) ، فراهم آمدنگاه خاک مور. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قشعم

(قَ عَ / قِ عَم م)

لقب ربیعه بن نزار است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا