معنی قصواء در لغت نامه دهخدا

جماعه قصب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : اجمه قصباء، کثیرهالقصب. (اقرب الموارد) ، روئیدنگاه نی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، کلک. (منتهی الارب). سیبویه گوید: قصباء واحد و جمع است همچون حلفاء و طرفاء. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قصراء

(قُ صَ)

جمع واژۀ قصیر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قصیر شود

لغت نامه دهخدا

قصماء

(قَ)

مؤنث اقصم. (اقرب الموارد) ، بز شکسته سرون. (منتهی الارب). المعز المکسورهالقرن الخارج. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعواء

(قَعْ)

مؤنث اقعی. زنی که سر بینی او بلندو بر استخوان چسبان باشد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، زن باریک ران. (منتهی الارب) ، زن باریک ساق. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

قنواء

(قَنْ)

مؤنث اقنی. زن بلندبینی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا