معنی قشافه - جستجوی لغت در جدول جو

معرب کجاوه. (رحلۀ ابن جبیر). و لهم ایضاً فی مراکبهم علی الابل قباب تظلهم بدیهالمنظر، عجیبهالشکل، قد نصبت علی محامل من الاعواد یسمونها القشاوات و هی کالتوابیت المجوفه هی لرکابها کالامهده للاطفال. (رحلۀ ابن جبیر). ج، قشاوات

لغت نامه دهخدا

قشاوه

(قُ وَ)

آبکی است به نجد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

حشافه

(حُ فَ)

آب اندک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قشاوه

(قَ)

جایی است در قسمتهای بالای نجد، و با وقعه ای از وقایع عرب مربوط میباشد. (از معجم البلدان). (یوم...) جنگی است مر بنی شیبان را بر سلیطبن یربوع، و آن را یوم نعف سویقه نامند. جریر درباره آن گوید:
بئس الفوارس یوم نعف سویقه
و الخیل علویه علی بسطام.
(از مجمع الامثال میدانی)

لغت نامه دهخدا

قشامه

(قُ مَ)

قشام. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). آنچه بماند بر خوان که به هیچ کار نیاید. (مهذب الاسماء). رجوع به قشام شود

لغت نامه دهخدا

قشاعه

(قُ عَ)

آب بینی انداخته شده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). آب بینی افکنده شده. (ناظم الاطباء). رجوع به قشعه شود

لغت نامه دهخدا

قشاره

(قُ رَ)

پوست از درخت بازکرده. (منتهی الارب) ، آنچه از پوست باز کردن و رندیدن آن برافتد. (منتهی الارب) ، رندش روده ها و پاره های پوست که از روده هاء خداوند سحج بیرون آید. (از ذخیرۀ خوارزمشاهی) : و اسهال که با قشاره بود بیشتری از قروح معده بود... و اگر از روده های برسوئین باشد قشاره باریک و خرد بود و اگر از روده های فروسوئین باشد قشاره غلیظ و بزرگ بود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

قشاره

(قُ)

آبی است از ابوبکر بن کلاب. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

خشافه

(تَ نُ)

رهبری کردن کسی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب)

لغت نامه دهخدا

قشابه

(رَ)

پاکیزه گردیدن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قشب قشابهً، کان قشیباً. (اقرب الموارد). رجوع به قشیب شود

لغت نامه دهخدا

اشافه

(گُ)

اطلاع یافتن بر: اشاف علیه، میان قومی بهم برآوردن. (تاج المصادر بیهقی) ، عیب کردن. (منتهی الارب). ملامت کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (منتهی الارب). عیب وملامت کردن. (صراح) ، بسیار شدن بعدد

لغت نامه دهخدا