معنی قرضابه - جستجوی لغت در جدول جو

قرضابه

لغت نامه دهخدا

جایی که برای شستشوی بدن ساخته شده و دارای آب گرم باشد، حمام

سماق، درختی با برگ های مرکب و گل های سفید خوشه ای که در جاهای سرد می روید و بلندیش تا پنج متر می رسد، میوۀ کوچک سرخ رنگ و ترش مزه به صورت آسیاب شده به عنوان چاشنی کباب استفاده می شود، سماک، سماقیل، ترشاوه، تمتم، تتم، تتری، تتریک، ترفان

سُماق، درختی با برگ های مرکب و گل های سفید خوشه ای که در جاهای سرد می روید و بلندیش تا پنج متر می رسد، میوۀ کوچک سرخ رنگ و ترش مزه به صورت آسیاب شده به عنوان چاشنی کباب استفاده می شود، سُماک، سَماقیل، تُرشاوه، تُمتُم، تُتُم، تَتُری، تَتریک، تُرفان

فرهنگ فارسی عمید

قرابه

(رَ)

به شب سیر کردن جهت به آب آمدن. (منتهی الارب). گویند: قربت الابل قرابه، به شب سیر کردند شتران جهت به آب آمدن بامدادان. (منتهی الارب) ، رفتن بسوی آب هرگاه بین رونده و آب یک شب فاصله باشد. (از منتهی الارب). گویند: قربت ، اذا سرت الی الماء و بینک و بینه لیله، نزدیک گردیدن، شمشیر در نیام کردن. یا قراب ساختن شمشیر را، گوشت قراب خورانیدن مهمان را. (منتهی الارب)

به شب سیر کردن جهت به آب آمدن. (منتهی الارب). گویند: قربت الابل قِرابه، به شب سیر کردند شتران جهت به آب آمدن بامدادان. (منتهی الارب) ، رفتن بسوی آب هرگاه بین رونده و آب یک شب فاصله باشد. (از منتهی الارب). گویند: قَرَبْت َ، اذا سرت الی الماء و بینک و بینه لیله، نزدیک گردیدن، شمشیر در نیام کردن. یا قراب ساختن شمشیر را، گوشت قراب خورانیدن مهمان را. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قضابه

(قَضْ ضا بَ)

مؤنث قضّاب. نیک قطعکننده امور و توانا بر آن. (منتهی الارب). قطاع للامور. مقتدر علیها. (اقرب الموارد) ، شمشیر بران. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قضّاب شود

لغت نامه دهخدا

قضابه

(قُ بَ)

آنچه بریده جدا کرده شود از چیزی، هرچه از بالای چوب بیفتد وقت بریدن. (اقرب الموارد) ، شاخ ریزه های بریدۀ افتاده. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قرضاب

(قَ نَ)

ابن ثوبان. صاحب آبی است در راه مکه که بدو منسوب است. (اشتقاق ابن درید)

لغت نامه دهخدا

قرضاب

(قِ)

شمشیر مالک بن نویره. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قرضبه

(رَ بَ)

گرد کردن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). گویند: قرضب اللحم فی البرمه قرضبه، گرد کرد آن را در دیگ. (منتهی الارب) ، پراکندن و پریشان کردن چیزی را. و این از اضداد است، بریدن، تمامۀ گوشت را خوردن، دویدن، چیزی خشک خوردن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خرنابه

(خِ بَ)

طرف بینی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قرابه

(قَرْ را بَ / بِ)

شیشۀ شراب. صراحی. (آنندراج). قسمی شیشۀ شکم فراخ بزرگتر از برنی. آوند شیشۀ بزرگی که در آن شراب و جز آن ریزند. (ناظم الاطباء) : بیامیزند و اندر این قرابه کنند، و سر قرابه استوار کنند. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
راحت ز مزاج رخت بربست
قرابۀ اعتدال بشکست.
نظامی.
خورشید ز بیم اهل آفاق
قرابۀ می نهاد بر طاق.
نظامی.
صبح از سر شورشی که انگیخت
قرابه شکست و می برون ریخت.
نظامی.
برگشته از قرابۀ امید جان من
یک بار گشته باش فلک گو به کام من.
ظهوری (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قراضبه

(قَ ضِ بَ)

ج قرضاب. رجوع به قرضاب شود، جمع واژۀ قرضوب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به قرضوب شود

لغت نامه دهخدا

قراضبه

(قُ ضَ)

موضعی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

گرمابه

حمام، جائی که برای شستشوی بدن ساخته شده و دارای آب گرم باشد

معنی قرضابه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما