معنی قراضیه در لغت نامه دهخدا

جایی است و از آن در شعر بشر بن ابی خازم یاد شده است آنجا که گوید:، و حل الحی حی بنی سبیع، قراضیه و نحن له اًطار.، برخی آن را قراضبه با باء موحده ضبط کرده اند ولی ابن اعرابی آن را انکار کرده و گوید آن با یاءاست و جایی است معروف. (از معجم البلدان)

معنی قراضیه در لغت نامه دهخدا

نوعی حلوا است سخت و لزج که آن را مانند قبیطاء سازند با مغز و بی مغز و با قیچی آن را به اندازه یک گلوله یا بزرگتر می برند. (از بحر الجواهر)

معنی قراضیه در فرهنگ لغت هوشیار

انگشتو گونه ای افروشه (حلواء) نوعی حلوای سخت و لزج که آن را مانند قبیطا سازند با مغز و بی مغز و با قیچی آن را باندازه یک گلوله یا بزرگتر برند

معنی قراضیه - جستجوی لغت در جدول جو

قراضیه

لغت نامه دهخدا

قراضیه

لغت نامه دهخدا

قراضیه

فرهنگ لغت هوشیار

راضیه

(دخترانه)

خشنود، خرسند

فرهنگ نامهای ایرانی

راضیه

راضی، خوش و پسندیده

فرهنگ فارسی عمید

قرابین

کارابین، نوعی تفنگ لوله کوتاه سرپر، قرابین

فرهنگ فارسی عمید

قراضه

ویژگی هر چیر مستعمل و از کار افتاده، زر و سیم و پول اندک، هر چیز فلزی شکسته و خرده ریزه، ریزههای فلز که هنگام بریدن یا تراشیدن آن می ریزد

فرهنگ فارسی عمید

قراضه

(قُ ضی یَ)

دژی است به یمن از ابن بلیدم قدمی. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قراحیه

(قُ حی یَ)

نسبت است به قراح و آن قریه ای است. (معجم البلدان). رجوع به قراح شود

لغت نامه دهخدا

قراقیه

(قَقی یَ)

دهی است از دهستان چهار دولی بخش مرکزی شهرستان مراغه. واقع در 88هزارگزی جنوب خاوری مراغه و 22هزارگزی خاور شوسۀ شاهین دژ به میاندوآب. موقع جغرافیایی آن کوهستانی و معتدل و سکنۀ آن 246 تن است. آب آن از چشمه سارها و محصول آن غلات، حبوبات، کرچک و بادام و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی آنان جاجیم بافی است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

قراضبه

(قُ ضَ)

موضعی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قراضبه

(قَ ضِ بَ)

ج قرضاب. رجوع به قرضاب شود، جمع واژۀ قرضوب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به قرضوب شود

لغت نامه دهخدا

قراسیه

(قُ سی یَ)

شتر شگرف استواراندام. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ج، قراسیات. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

راضیه

(یَ)

عیشه راضیه، یعنی مرضیه. یعنی زیست پسندیده و خوش. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مؤنث راضی. عیشه راضیه، یعنی مرضیه. (ناظم الاطباء). زندگی که صاحب از آن خشنود باشد. (از المنجد). پسندیده. (مهذب الاسماء). و رجوع به راضی شود

لغت نامه دهخدا

قراضه

(قُ ضَ)

ریزه های زر و سیم و جز آن که وقت تراشیدن برافتد. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) :
آن غنچه های نستر بادامه های قز شد
زرّ قراضه در وی چون تخم پیله مضمر.
خاقانی.
آن یکی پا نهاده بر سر گنج
وین ز بهر یکی قراضه به رنج.
نظامی.
فروریخت زر او یک انبان نخست
قراضش قراضه درستش درست.
نظامی.
از شادی آن قراضه ای چند
گویی که منم جهان خداوند.
نظامی.
همه عمرش درمی در کف نبوده و قراضه ای در دف. (گلستان) ، در اصل لغت ریزۀ هر چیز است که از مقراض قطع شده بر زمین افتد. (آنندراج). مانند قراضۀ جامه یا زر. (از اقرب الموارد) ، قراضۀ مال، ردی ٔ و پست آن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عرانیه

آبخیز، میانه دریا، کوهه کند آنچه کوهه (موج) به کنارافکند، پرآبی

معنی قراضیه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما