معنی قذعمیل - جستجوی لغت در جدول جو

قذعمیل

لغت نامه دهخدا

(عَ)

عامل و کارگزار و تحصیلدار. (ناظم الاطباء) ، آنکه در تجارت با او داد و ستد کنی و او نیز با تو داد و ستد کند. (از المنجد) ، وکیل و نمایندۀ تاجر در جهات مختلف. (از المنجد) ، در تداول امروزین عرب زبانان، عمیل بمعنی مزدور و عامل بیگانه به کار می رود. ج، عملاء

عامل و کارگزار و تحصیلدار. (ناظم الاطباء) ، آنکه در تجارت با او داد و ستد کنی و او نیز با تو داد و ستد کند. (از المنجد) ، وکیل و نمایندۀ تاجر در جهات مختلف. (از المنجد) ، در تداول امروزین عرب زبانان، عمیل بمعنی مزدور و عامل بیگانه به کار می رود. ج، عُملاء

لغت نامه دهخدا

ذمیل

(تَ)

نوعی از رفتن شتر. (تاج المصادر بیهقی). نوعی از رفتار شتر. رفتار نرم یا رفتار برتر از عنق که نوعی از رفتار ستور است. ذمل. ذمول. ذملان

لغت نامه دهخدا

ذمیل

(ذُ مَ)

نامی از نامهای مردان عرب است

لغت نامه دهخدا

قعیل

(قَ)

خرگوش نر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قعیل

(قَ)

مصحف قعبل است، و آن نام نباتی است که سقراطون نیز خوانده میشود. رجوع به قعبل شود

لغت نامه دهخدا

قعمل

(قَ مَ)

غوشنه. غوشیشه. (زمخشری)

لغت نامه دهخدا

قذعل

(قُ عُ / قِ عَ)

ناکس. فرومایه، خوار. بی قدر. (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قسمیل

(قِ)

پدر قبیله ای است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قذعمل

(قُ ذَ مِ)

شتر سطبر و شگرف اندام. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

قذامل

(قُ مِ)

فراخ. (منتهی الارب) (آنندراج). واسع. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تذمیل

(اِ)

برانگیختن کسی را بر رفتار نرم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (اقرب الموارد). برانگیختن اشتر را بر رفتار نرم. (المنجد)

لغت نامه دهخدا

تعمیل

(بَ)

مزد کارکن دادن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). مزد کاری دادن. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، امارت دادن کسی را و مستولی گردانیدن بر قومی. یقال: عمل فلان علیهم (مجهولاً). (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قرامیل

(قَ)

شتران دوکوهانه. (مفاتیح)

لغت نامه دهخدا