- قدیه (قِ یَ)
روش. رسم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، عادت، حالتی که شخص در آن است. (ناظم الاطباء). گویند: خذ هدیتک و قدیتک، ای فیما کنت فیه. (ناظم الاطباء)
معنی قدیه - جستجوی لغت در جدول جو
- قدیه (قَ دی یَ)
هدیه. (ناظم الاطباء)
- قدیه (قَ دی یَ)
دیگ خوشبوی ناک طعام. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)
- قدیه
روش، رسم، عادت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
غذایی که از گوشت، میگو و ماهی یا چیزهای دیگر تهیه می شود، پاره و تکه گوشت
مالی که در قبال آزاد شدن کسی پرداخت می شود، سربها، مالی که برای دفع بلا به فقرا می دهند، در فقه مقدار معینی طعام که فرد بابت روزه هایی که در ماه رمضان خورده به فقرا می دهد، در علم حقوق مالی که زن در طلاق خلع به شوهرش می دهد
(مُ رَءْ / مَ رَءْ)
لغت نامه دهخدا
دهی. (منتهی الارب) (آنندراج). نام قریه ای به شام از عمل اردن و شراب مقدی منسوب بدانجاست. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). و رجوع به مادۀ قبل و مقد و مقدی شود
قدرت در فارسی اژ زور توی چمک خود ز ازل ز عون تو دست مراست این چمک تروک (گویش مازندرانی) دسلات (گویش مهابادی)
خود سرنوشت هریک از وابستگان دبستان خود سرنوشتی که باور دارد آدمی سرنوشت ساز خویش است
مونث قدع و شرمگین: زن گبه کوتاه (گبه جبه تازی گشته) مونث قدع و شرمگین: زن
سریانی تازی گشته از قودمت پیش پیشی، دلیری سریانی تازی گشته قدمت در فارسی کهوانی پیشینگی دیرینگی
سر بها کریان برخین یشت آنچه از مال برای رهایی خود یا دیگری دهند بدل یا عوضی است که مکلف بدان از مکروهی که بوی متوجه است رهایی یابد سربها، جمع فدی فدیات
