معنی قبطی در فرهنگ فارسی عمید

از مردم مصر قدیم، زبانی از خانوادۀ زبان های سامی ی حامی که در قدیم در مصر رایج بود و اکنون متداول نیست و فقط عدۀ کمی از مردم و روحانیان آن را حفظ کرده اند، خطی متعلق به مصریان باستان

معنی قبطی در لغت نامه دهخدا

مسلم بن یعقوب قبطی مولای آل فهر. پدر او یعقوب یکی از فرستادگان مقوقس است. (سمعانی)

معنی قبطی در لغت نامه دهخدا

نسبت است به قبطی و آن نام اسبی است تندرو و پیشی گیر و بنوقبطی بن عمیر قبطی فرسی به آن منسوب هستند. (الانساب سمعانی)، نسبت است به قبط و آن دودمانی بوده اند در مصر قدیم. (سمعانی). رجوع به قبط شود، نسبت است به قبط و آن بطنی است از حمیر. (الانساب سمعانی). رجوع به قبط شود

معنی قبطی در لغت نامه دهخدا

خبیر بن عبدالله قبطی (منسوب به قبط). مولای بنی غفار کسی است که مقوقس، ماریه را بهمراه او بر رسول خدا صلی الله علیه و سلم هدیه فرستاد. مردم مصر اورا به ابونصره غفاری نسبت دهند. (الانساب سمعانی)، عبدالله بن ولید بن هاشم از مردم حران است. وی از ابونعیم کوفی روایت کند. ابوحاتم بن حبان در کتاب ’الثقات’ پس از ایراد آنچه که گذشت گوید: وی به سال 242 هجری قمری وفات یافت. (الانساب سمعانی)، ابورافع. مولای رسول خدا صلی الله علیه و سلم. در نام او اختلاف است. گویند اسلم یا هرمز یا ابراهیم یا ثابت بوده است. (سمعانی)

معنی قبطی در فرهنگ لغت هوشیار

از نژاد قبط منسوب به قبط از قوم قبط از نژاد قبط، جمع اقباط یا ماههای قبطی. عبارتند از: توت (توث) باوی اثور کراق طوفی ماخبر فامینوث فرموثی باخون باونی افبقی ماسوری

معنی قبطی - جستجوی لغت در جدول جو

قبطی

فرهنگ فارسی عمید

قبطی

لغت نامه دهخدا

قبطی

لغت نامه دهخدا

قبطی

لغت نامه دهخدا

قبطی

فرهنگ لغت هوشیار

سبطی

امت موسی، یهودی

فرهنگ فارسی عمید

قحطی

خشک سالی و نایاب شدن و کم یاب شدن خواربار

فرهنگ فارسی عمید

قوطی

جعبۀ کوچک مقوایی یا فلزی

فرهنگ فارسی عمید

قبطیه

قبطی، نوعی پارچۀ کتانی سفید

فرهنگ فارسی عمید

نبطی

دسته ای از اقوام قدیم عرب که در حدود چهار قرن قبل از میلاد در یکی از نواحی عربستان ساکن شده و در سال ۱۰۶ میلادی به دست رومیان منقرض شدند، یک تن از قوم نبط، تهیه شده به وسیلۀ مردمان نبط، زبان و خط اقوام نبطی

فرهنگ فارسی عمید

قبطیه

(قُ طی یَ)

اللغه قبطیه، لغت قدیمی مصر است که در عهد خاندان فرعون رواج داشت و آن شاخه ای از لغت های حامی است که زبان یونانی پس از فتح اسکندر جای آن را در امور رسمی دولتی و نیز در شهرها گرفت، ولی مردم عوام و ده نشینان آن را نگه داشتند و بشاخه هائی منشعب گردید. (مهمترین آنها صعیدیه و بحیریه و فیومیه است). از آن لغت، لغت قبطی بوجود آمد که دارای مفردات یونانی و ابجد یونانی است. زبان قبطی از رواج افتاده و فقط لهجۀ بحیریۀ آن در معابد و کنیسه ها شیوع دارد. (ذیل المنجد)

لغت نامه دهخدا

قبطیه

(قُ / قِ طی یَ)

ثیاب قبطیه، جامۀ کتان سپید منسوب به قبط. و ضم آن بر خلاف قیاس است. ج، قباطی و قبّاطی. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قبطیه

(قِ طی یَ)

ماریۀ قبطیه، دختر شمعون مادر ابراهیم سریۀ آن حضرت صلی الله علیه و سلم است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قبطیه

(قِطی یَ)

تأنیث قبطی. رجوع به قبطی شود