معنی فیوج در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ فوج. آنها که در زندان آمدورفت دارند و پاسبانی آن کنند. (منتهی الارب)، جَمعِ واژۀ فیج است که معرب پیک باشد. (از یادداشتهای مؤلف) : تا آنگاه که بواسطۀ کثرت فیوج و بسیاری ِرسل که از رشید بدو آمدند حجت بر او لازم شد. (تاریخ قم). و از رؤسای فیوج و فراشان و بوّابان بسیار و بیحد بوده اند. (تاریخ قم)، کولی. غره چی. غربال بند. قرشمال. چیگانه. (یادداشتهای مؤلف)

معنی فیوج در فرهنگ لغت هوشیار

این واژه در دستور زبان و واژه نامه گیلکی آمده و رمن فیج است که در گیلان به کولی می گویند و بدینگونه نادرست است فیجان فیج ها

معنی فیوج در فرهنگ گویش مازندرانی

کولی غربال بند، از طوایف مهاجری که در نقاط مختلف مازندران

معنی فیوج - جستجوی لغت در جدول جو

فیوج

لغت نامه دهخدا

فیوج

فرهنگ لغت هوشیار

فیوج

فرهنگ گویش مازندرانی

فروج

فرج ها، جمع واژۀ فرج

فرهنگ فارسی عمید

فیول

فیل ها، دو مهرۀ شطرنج، جمع واژۀ فیل

فرهنگ فارسی عمید

فیوض

فیض ها، سودها، بهره و فایده ها، توفیق ها، سعادت ها، بخشش ها، جودها، ریزش ها، آبهای روان، جمع واژۀ فیض

فرهنگ فارسی عمید

فیوز

وسیله ای برای حفاظت مدارهای الکتریکی که در هنگام عبور جریان الکتریکی قوی، مدار را قطع می کند

فرهنگ فارسی عمید

فیوض

(فَ)

ارض ذات فیوض، زمینی که در آن آبهای بسیار و روان باشد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فیون

فجل، (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

ایوج

(ای وَ)

دهی است از دهستان برده سربخش اشترینان شهرستان بروجرد. دارای 233 تن سکنه. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

ضیوج

(حِ)

چسبیدن. میل کردن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

زیوج

(زی وَ)

دهی از دهستان کرزان رود است که در شهرستان تویسرکان واقع است و 151 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

فیهج

(فَ هََ)

می، پیمانۀ می. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، پالونه. (منتهی الارب). المصفاه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فیوم

(فُ)

جمع واژۀ فیّم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فیون

شهرکی است به مصر بر مغرب نیل نهاده، و اندر وی آبهای دیگر است روان بجز نیل، (حدود العالم)، رجوع به فیوم شود

لغت نامه دهخدا

فیوم

(فی یِ)

نام ولایت غربی به مصر، و تا فسطاط چهار روز راه است که مسافت دوروزه راه از آن بیابان بی آب و علف است. (از معجم البلدان). رجوع به فیون شود

لغت نامه دهخدا

فیول

(فُ)

جمع واژۀ فیل. (منتهی الارب) : خیول وفیول سلطان به هدم آن حصار و ردم آن دیوار برجوشیدند. (ترجمه تاریخ یمینی). و صف پیاده را بر هم ریختند چون فیول قبول جراحتها کردند. (جهانگشای جوینی)

لغت نامه دهخدا

فیوف

(فُ)

جمع واژۀ فیف. (منتهی الارب). جاهای برابر و هموار، بیابانهای بی آب. (از آنندراج). رجوع به فیف شود

لغت نامه دهخدا

فیوظ

(ذَ)

مردن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فیوض

(فُ)

جمع واژۀ فیض. (اقرب الموارد). و رجوع به فیوضات شود