- فیحق (فَ حَ)
ارض فیحق، زمین فراخ. (منتهی الارب). رجوع به فیحاء شود
معنی فیحق - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ذَغ غ)
لغت نامه دهخدا
فراخ کردن میان هر دو پای را. (منتهی الارب). دور کردن دو پای را از یکدیگر. (از اقرب الموارد)
(فَ تَ)
لغت نامه دهخدا
دربان، نجار. (اقرب الموارد). درودگر. (آنندراج) ، آهنگر، پادشاه. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
بلندقامت مضطرب خلقت، مرد درازبالا،
کوهی محیط بر دنیا، (منتهی الارب)، رجوع به قاف شود
کوهی محیط بر دنیا، (منتهی الارب)، رجوع به قاف شود
شهری است به شام میان دمشق طبریه و عقبۀ داود که به غور اردن سرازیر میشود، (معجم البلدان)
پارسی تازی گشته پیله پتیار سختی، لشکر، بزرگمرد، شگفت آور، مردیک چشم، چغاز (سلیطه)
