معنی فکل در فرهنگ فارسی عمید

موهای مرتب شدۀ جلوی سر، پاپیون، کراوات، یقۀ پیراهن که با دکمه به آن وصل می شده است

معنی فکل در لغت نامه دهخدا

یقۀ پیراهن که بوسیلۀ دکمه های پیراهن دوخته میشود. (فرهنگ فارسی معین) :، اولاً عرض فکلها اینقدر وسعت نداشت، ثانیاً فکر جوانان این قدر لاغر نبود.، بهار.،، کراوات. (فرهنگ فارسی معین)، در تداول عوام، نیز به پاپیون اطلاق میشود

معنی فکل در فرهنگ لغت هوشیار

یقه پیراهن که به وسیله دگمه ها دوخته شود: اولا عروض فکل ها این قدر وسعت نداشت ثانیا فکر جوانان این قدر لاغر نبود، کراوات

معنی فکل در فرهنگ فارسی معین

یقه عاریه که با دکمه به پیراهن وصل می شود، کراوات، موی آراسته و مرتب شده جلو سر، پاپیون

معنی فکل - جستجوی لغت در جدول جو

فکل

فرهنگ فارسی عمید

فکل(فُ کُ)

لغت نامه دهخدا

فکل

فرهنگ لغت هوشیار

فکل((فُ کُ))

فرهنگ فارسی معین

فکل

فرهنگ گویش مازندرانی

فضل

(پسرانه)

برتری دانش، اخلاق، و هنر، لطف، توجه، رحمت

فرهنگ نامهای ایرانی

فکل بند

فکل بندنده. کسی که فکل به کار برد. (فرهنگ فارسی معین) :
زین فکل بندان لوس کون نشوی نادرست
یک تن از تهران بمرز خاوران رهبر نبود.
بهار

لغت نامه دهخدا

فکلی

(فُ کُ)

آنکه فکل دارد. (یادداشت مؤلف). کسی که بشیوۀ اروپائیان لباس می پوشد. فرنگی مآب. شیک پوش، نامی است که متدینین متعصب دورۀ ناصرالدینشاه به متجددین داده اند. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

افکل

(اَ کَ)

لرزه. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ج، افاکل. (مهذب الاسماء) : یقال: اخذه افکل، اذا ارتعد من برد او خوف. (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

افکل

(اَ کَ)

پدر بطنی است که آنها را افاکل خوانند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء).

لغت نامه دهخدا

عفکل

(عَ کَ)

گول. (منتهی الارب). احمق. (اقرب الموارد)