- فضیحه (فَ حَ)
رسوایی. (منتهی الارب). رجوع به فضیحت شود
معنی فضیحه - جستجوی لغت در جدول جو
- فضیحه
فضیحت در فارسی: رسوایی
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
فصیح، ویژگی آنکه خوب سخن بگوید و کلامش بدون ابهام باشد، همراه با شیدایی
رسوا، آنکه کار زشتش فاش شود و نزد مردم شرمنده و بی آبرو شود، بی آبرو، بدنام
(وَ حَ)
لغت نامه دهخدا
چاروا. (ناظم الاطباء). چارپایه. (منتهی الارب). چهارپا. نعم. (اقرب الموارد) (المنجد). ج، وضائح. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج)
(فَ لَ)
لغت نامه دهخدا
فزونی. (منتهی الارب). مزیت. خلاف نقیصه و رذیله. (از اقرب الموارد) ، پایۀ بلند در فضل. ج، فضایل. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
فضیلت در فارسی هنر هنر واندی دانایی، برتری فزایستگی مونث فضلی، جمع فضلیات
بدنامی، بی آبرویی، رسوایی، فضاحت، ننگ، ویله
شرم آور، فضاحت بار، ننگین