معنی فستقی در فرهنگ فارسی عمید

به رنگ مغز پسته ( سبز مایل به زرد)، پسته ای

معنی فستقی در لغت نامه دهخدا

رنگی است سبز به زردی مائل مشابه به رنگ مغز پسته و این معرب پسته ای است. (غیاث). به رنگ پسته. سبز روشن. (یادداشت بخط مؤلف). آنچه به رنگ فستق باشد و به سبزی زند، گویند: جبه فستقیه. (از اقرب الموارد) :، ماه فروردین حریر فستقی بخشیده بود، مر درخت باغ رازو باغ شد زینت پذیر.، سوزنی.، کرتۀ فستقی بدرد چرخ، تا بمرغ نواگر اندازد.، خاقانی.، کله کج کرده می آیی قبای فستقی در بر، کمانکش چشم بادامت چو ترکی کز کمین خیزد.، خاقانی.، این فندق شکل فستقی رنگ، بر فندقی سرم زند سنگ.، نظامی.، رجوع به فستق شود

معنی فستقی در فرهنگ لغت هوشیار

از ریشه پارسی پسته ای، رنگ مغز پسته ای منسوب به فستق پسته یی، رنگی است سبز بزردی مایل شبیه برنگ مغز پسته: ماه تمام بر فلک سبز پوش نیست چون عارض تو پیش خط سبز فستقی

معنی فستقی - جستجوی لغت در جدول جو

فستقی

فرهنگ فارسی عمید

فستقی

لغت نامه دهخدا

فستقی

فرهنگ لغت هوشیار

فستق

پسته، میوه ای کوچک، بیضی شکل با پوست سخت و مغز سبز رنگ، لذیذ، مقوی و روغن دار، دارای ویتامین های ۱b و ۲b که درخت آن در آب و هوای معتدل به ثمر می رسد

فرهنگ فارسی عمید

فستقه

(فُ تُ قَ)

از شاگردان ابوعلی حسین بن علی بن زید المهلبی و کتاب غریب الحدیث از اوست. (از ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

فستقه

(فُ تُ / تَ قَ)

واحد فستق. (اقرب الموارد). یک پسته. رجوع به فستق شود

لغت نامه دهخدا

مستقی

(مُ تَ)

نعت فاعلی از استقاء. برکشندۀ آب از چاه. (آنندراج). آب کشنده و آبکش. (از منتهی الارب) ، سقی و آبیاری خواهنده. (از اقرب الموارد). رجوع به استقاء شود

لغت نامه دهخدا

فسقی

به یونانی فروع است. (فهرست مخزن الادویه)

لغت نامه دهخدا

فستق

(فُ تُ / تَ)

پسته. (فرهنگ فارسی معین). و درختی است شبیه حبهالخضرا و معرب پستۀ فارسی است. (از اقرب الموارد) :
شاه انجم از قبای فستقی
همچو فستق ز استخوان آمد برون.
خاقانی.
که برو کتاب تا مرغت خرم
یا مویز و جوز و فستق آورم.
مولوی.
قشر جوز و فستق و بادام هم
مغز چون آکندشان شد پوست کم.
مولوی

لغت نامه دهخدا

فستق

(فَ تَ)

دهی است از دهستان رزقچای بخش نوبران شهرستان ساوه، دارای 739 تن سکنه است. آب آن از زه آب رود خانه مزدقانچای و محصول عمده اش غله، بادام، انگور، گردو، میوه و بنشن است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا