معنی فراهی در لغت نامه دهخدا

دهی است از دهستان صالح آباد بخش جنت آباد شهرستان مشهد، واقع در 26هزارگزی جنوب باختری صالح آباد، سر راه مالرو عمومی صالح آباد به تربت جام. ناحیه ای است کوهستانی و معتدل که دارای 71تن سکنه است. آب آن از قنات و محصول آن غلات، ذرت و پنبه است. اهالی به کشاورزی و مالداری گذران میکنند. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

معنی فراهی در لغت نامه دهخدا

منسوب به فراه. (از معجم البلدان). رجوع به فراه شود

معنی فراهی در لغت نامه دهخدا

شرف الدین محمد بن محمد فراهی. عوفی نویسد: ذاتی مجمع کمال فضایل و منبع زلال شمایل... در وقتی که این داعی را بر فره (فراه) گذری افتاد فلک به مصاحبت او مماشات نمود. ازجفاء ارباب زمان شکایتی کرده بود و کارنامه ای پرداخته و در معنی وفا دقیقه ای دقیق آورده بر این جمله:، واو و فا و الف وفا باشد، تا در این عهد ما که را باشد...، و در مطلع آن کارنامه... این قصیده برآورده بود:، چو هست زیر نقاب عدم جمال وفا، صباء عهد مجوی و دم شمال وفا...، (از لباب الالباب چ لیدن ج 1 صص 259-260).، مرحوم قزوینی در تعلیقات بر این مطالب نویسد: این شاعر در طبقات ناصری به اسم ملک الکلام امام شرف الدین احمد فراهی مذکور است واو را در تهنیت ملک غازی یمین الدین بهرامشاه بن تاج الدین حرب از ملوک سیستان به غزو ملاحدۀ قهستان قطعه ای است. پس معلوم میشود که صاحب ترجمه بعد از سنۀ 612 هَ. ق. در حیات بوده است. آن قطعه این است:، همایون و فرخنده بر اهل گیتی، مبارک رخ شاه فرخ نهاد است، شه نیمروزی و در عهد ملکت، خجسته هنوز اول بامداد است.، و نباید صاحب ترجمه را به ابونصر بدرالدین محمود (یا مسعود) بن ابی بکر بن حسین بن جعفر فراهی صاحب نصاب الصبیان که معاصر یکدیگر و از اهل یک شهر بوده انداشتباه نمود. (لباب الالباب چ لیدن ج 1 صص 352-353). و رجوع به ابونصر شود

معنی فراهی - جستجوی لغت در جدول جو

فراهی(فَ)

لغت نامه دهخدا

فراهی(فَ)

لغت نامه دهخدا

فراهی(فَ)

لغت نامه دهخدا

فراهت

(دخترانه)

شأن، شوکت، شکوهمندی و زیبایی

فرهنگ نامهای ایرانی

فراهین

(پسرانه)

فرایین

فرهنگ نامهای ایرانی

فراهیم

(پسرانه)

نام جد زرتشت

فرهنگ نامهای ایرانی

فراهل

(پسرانه)

نبیره کیومرث نخستین پادشاه پیشدادی

فرهنگ نامهای ایرانی

فکاهی

دارای حالت خنده یا شوخی، به ویژه در مورد گفتار یا نوشتار

فرهنگ فارسی عمید

فراهم

آماده، مهیا، در کنار هم، گردآمده در یک محل
فراهم آمدن: حاصل شدن، به دست آمدن، تالیف شدن، گرد آمدن، جمع شدن
فراهم آوردن: گرد آوردن، جمع کردن، آماده کردن
فراهم شدن: حاصل شدن، به دست آمدن، گرد آمدن، نظم و ترتیب یافتن
فراهم کردن: به دست آوردن، آماده کردن، جمع کردن

فرهنگ فارسی عمید

فراهت

زیرکی، راهواری (مرکب)

فرهنگ فارسی عمید

فراخی

فراوانی، گشادگی، وسعت

فرهنگ فارسی عمید

فربهی

چاقی، اضافه وزن داشتن

فرهنگ فارسی عمید

فراهید

(فَ)

نام جد خلیل بن احمد صاحب عروض و کتاب العین. (سمعانی ذیل نسبت فراهیدی)

لغت نامه دهخدا

فراهید

(فَ)

گوسپندان ریزه. (آنندراج) (از اقرب الموارد) ، جمع واژۀ فرهود. (اقرب الموارد). رجوع به فرهود شود

لغت نامه دهخدا

فراهین

(فَ)

نام یک ایرانی معروف در زمان قباد. (لغات شاهنامۀ شفق ص 202). نام یکی از اعیان ایران که با قباد فیروز معاصر بود. (ولف) :
گوا کرد زرمهر و خراد را
فراهین و بندوی و بهزاد را.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

فراهیه

(فَ رَ)

دهی است از بخش مرکزی شهرستان میانه، واقع در شش هزارگزی شمال میانه و شش هزارگزی شوسۀ تبریز به میانه. ناحیه ای است کوهستانی و معتدل و دارای 114 تن سکنه. از رود خانه محلی مشروب میشود. محصولاتش غلات، حبوب و بزرک است. اهالی به کشاورزی و گله داری گذران میکنند. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا