معنی فجر در فرهنگ فارسی عمید

سپیدی صبح، سپیده دم،، هشتاد و نهمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای ۳۰ آیه، الفجر، فجر کاذب: اولین روشنایی روز پیش از صبح صادق، دم گرگ، صبح کاذب، فجر صادق: هنگامی که روشنایی روز آشکار می شود، فجر دوم، صبح صادق

معنی فجر در لغت نامه دهخدا

بخشش، جوانمردی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) : هو من اهل الفجر لا من اهل الفجور. (اقرب الموارد)، مردی و احسان. (منتهی الارب). معروف. (اقرب الموارد)، بسیاری ِ مال. (منتهی الارب). مال و بسیاری آن. (اقرب الموارد)

معنی فجر در لغت نامه دهخدا

سورۀ هشتاد ونهم از قرآن. از سوره های مکیه و شامل سی آیت است. پس از سورۀ غاشیه و پیش از سوره البلد قرار دارد

معنی فجر در فرهنگ لغت هوشیار

سپیدی و روشنی پگاه که سرخی آفتاب است در سیاهی شب، نماز بامداد، واضح

معنی فجر در فرهنگ فارسی معین

سپیدی صبح، سپیده دم

معنی فجر در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بامداد، پگاه، سپیده دم، سحر، صباح، صبح، طلوع، غدا، غدات، فلق

معنی فجر - جستجوی لغت در جدول جو

Q: معنی فجر در فرهنگ فارسی معین

سپیدی صبح، سپیده دم

فجر

فرهنگ فارسی عمید

فجر

لغت نامه دهخدا

فجر

لغت نامه دهخدا

فجر

فرهنگ لغت هوشیار

فجر

فرهنگ فارسی معین

فجر

فرهنگ واژه مترادف متضاد

فرج

(پسرانه)

گشایش در کار

فرهنگ نامهای ایرانی

فور

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام پادشاه هند در زمان اسکندر مقدونی

فرهنگ نامهای ایرانی

فجر صادق

صبح صادق، هنگامی که روشنایی روز آشکار می شود، صبح پسین، صبح دوّم، فجر دوّم

فرهنگ فارسی عمید

فجر دوم

صبح صادق، هنگامی که روشنایی روز آشکار می شود، صبح پسین، صبح دوّم، فجر صادق

فرهنگ فارسی عمید

فجر کاذب

اولین روشنایی روز پیش از صبح صادق، کنایه از روشنایی که در آخر شب در جانب مشرق پدیدار شود و گمان رود که فجر است لکن فجر صادق نیست و باز در تاریکی محو می شود تا هنگامی که فجر صادق طلوع کند، اول سپیده دم که هنوز هوا خوب روشن نشده، دم گرگ، تاریک روشن، صبح دروغین، صبح اوّل، صبح نخستین، صبح کاذب

اولین روشنایی روز پیش از صبح صادق، کنایه از روشنایی که در آخر شب در جانب مشرق پدیدار شود و گمان رود که فجر است لکن فجر صادق نیست و باز در تاریکی محو می شود تا هنگامی که فجر صادق طلوع کند، اول سپیده دم که هنوز هوا خوب روشن نشده، دُمِ گُرگ، تاریک رُوشَن، صُبحِ دُروغین، صُبحِ اَوَّل، صُبحِ نُخُستین، صُبحِ کاذِب

فرهنگ فارسی عمید

فجره

فاجر، گناهکار، تباه کار، نابکار، زناکار

فرهنگ فارسی عمید

افجر

(اَ جَ)

فاجرتر. (یادداشت بخط مؤلف) ، ستایش کننده. (برهان) (آنندراج) (هفت قلزم). رجوع به افتد و مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی ص 321 شود

لغت نامه دهخدا

فجر صادق

(فَ رِ دِ)

بام پهنا. فجر دوم. فجر ثانی. رجوع به فجر شود

لغت نامه دهخدا

فجره الوادی

(فَ کَ)

موضعی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

تفجر

(تَ ءَسْ سی)

روشن شدن صبح. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) ، روان شدن آب. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی) (دهار) (ترجمان جرجانی ترتیب عادل بن علی). روان گشتن آب، جوانمردی نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فجر کاذب

(فَ رِ ذِ)

بام بالا. ذنب السرحان. صبح نخستین. دم گرگ. (یادداشت بخط مؤلف). رجوع به ذیل فجر شود

لغت نامه دهخدا

فجره

(فَ جَ رَ)

جمع واژۀ فاجر. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به فاجر شود

لغت نامه دهخدا

فجره

(فُ رَ)

جای آب زهیدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، فجر. (اقرب الموارد).
- فجرهالوادی، جای وسیعی که آب بسوی آن زهد. (اقرب الموارد)