- فامر (مِ)
شهری است در حوالی فرخار، و نزدیک آن شهر بیابانی است که آهوی مشک در آن بیابان نافه اندازد. (برهان) (اوبهی) :
رسد دو نسیم از لب مدح خوانش
به دریای بیر و بیابان فامر.
قادری.
(از یادداشت مؤلف).
صاحب آنندراج آن را فامره نیز ضبط کرده است، و این ضبط ظاهراً مأخوذ از نزهه القلوب حمداﷲ مستوفی است. رجوع به نزهه القلوب چ لیدن ج 3 ص 72 شود. صاحب برهان نیز فامره بمعنی فامر ضبط کرده است
رسد دو نسیم از لب مدح خوانش
به دریای بیر و بیابان فامر.
قادری.
(از یادداشت مؤلف).
صاحب آنندراج آن را فامره نیز ضبط کرده است، و این ضبط ظاهراً مأخوذ از نزهه القلوب حمداﷲ مستوفی است. رجوع به نزهه القلوب چ لیدن ج 3 ص 72 شود. صاحب برهان نیز فامره بمعنی فامر ضبط کرده است
