معنی فاضجه در لغت نامه دهخدا

قطعه زمینی در بین کوههای ضریه، و در بین این دو محل نه میل فاصله است. (معجم البلدان)، کوشکی از بنی نظیر در مدینه. (معجم البلدان)

معنی فاضجه - جستجوی لغت در جدول جو

فاضجه

لغت نامه دهخدا

فاضجه

لغت نامه دهخدا

فاضله

فاضل، برتر

فرهنگ فارسی عمید

فارجه

(رِ جَ)

کمانی که زهش از قبضه دور بود. رجوع به فارج شود

لغت نامه دهخدا

فاضله

(ضِ لَ)

زن عبدالله بن انیس، معروف به فاضلۀ انصاریه. از زنان همزمان پیامبر اسلام (صحابیه) بوده و روایاتی از او نقل شده است. (از کتاب الاصابه ج 8 ص 157). از دیدگاه تاریخی، صحابی شخصیتی است که زندگی اش با پیامبر گره خورده است. این ارتباط نه تنها عاطفی بلکه معرفتی و ایمانی نیز بوده است. صحابه با تلاش خود زمینه ساز گسترش آموزه های اسلامی در شبه جزیره عربستان و پس از آن در سرزمین های دیگر شدند.

لغت نامه دهخدا

فاضحه

(ضِ حَ)

مؤنث فاضح. رجوع به فاضح شود

لغت نامه دهخدا

فائجه

(ءِ جَ)

فراخی میان هر دو بلند از زمین درشت. (منتهی الارب). متسع مابین کل مرتفعین من غلظ او رمل. (اقرب الموارد) ، ریگ توده، گروه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فاضه

(فاضْ ضَ)

سختی و بلا. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)