معنی فادخ - جستجوی لغت در جدول جو

فادخ(دَ)

لغت نامه دهخدا

کودک، جوان، ریزه و نازک و تر و تازه

(سِ)

برگردانندۀ بیع و عزم. (غیاث). آنکه عقدی را بوسیلۀ حق خیار بهم میزند. رجوع به فسخ شود، شکننده. (ناظم الاطباء) ، تباه و فاسد کننده، تباه و فاسد شونده. (غیاث). رجوع به فسخ شود

لغت نامه دهخدا

فاخ

شاخ درخت، فاج، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

وادخ

(دِ)

جوانۀ درخت رز که شاخۀ انگور از آن برمی آید. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مادخ

(دِ)

بزرگ. ارجمند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فادج

(دَ)

پازهر کانی باشد، و آن سنگی است زرد مایل به سفیدی و سبزی، و رنگهای دیگر نیز بر او ظاهر است. آن را از چین آورند و چون با زردچوبه بر سنگ بسایند سبز پسته ای برآید. گویند پازهر همه زهرهاست، خصوصاً وقتی که طلا کنند، و شربت آن دوازده جو باشد با آب سرد. (برهان). در کرمان نیز هست. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فادح

(دِ)

کار گران و دشوار. (آنندراج) ، گرانبار. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فادر

(دِ)

گوشت پختۀ سردشده، بز کوهی پیر یا جوان (از اضداد است). ج، فوادر، فدر، فدور، مفدره، ماده شتری که از شتران دیگر جدا مانده باشد. ج، فوادر. (اقرب الموارد) ، گشن سست و بازایستاده از گشنی. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

فادن

(دِ)

گفته اند نام دوایی است که به هندی پنوار نامند و نوع صغیر آن است. (فهرست مخزن الادویه) ، آلتی است معماران را، و استواری بنا را بدان بیازمایند. (از المنجد). شاغول

لغت نامه دهخدا

فاسخ

(سِ)

یکی از اعیاد یهود، و بصورت فصح نیز ضبط شده است. لفظ فصح تعریب فسخ عبرانی است. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

شادخ

(دِ)

قریه ای است در چهار فرسخی بلخ و نسبت به آن شادیاخی است. (از انساب سمعانی). در فارسی نسبت به آن شادخی آمده است. رجوع به شادخی شود:
ز تاج شاهان پر کن حصار شادخ را
چو شاه شرق ز گنج ملوک قلعۀ نای.
فرخی (از فرهنگ جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

شادخ

(دِ)

ریزۀ نازک و تر و تازه، کودک و جوان. (منتهی الارب). غلام شادخ، شاب. (اقرب الموارد).
- امر شادخ، کار ناراست و مایل از توسط و اعتدال. (منتهی الارب). مائل عن القصد. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فدخ

(دَ)

به سنگ سر شکستن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، شکستن شی ٔ را. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا