معنی غیبوبه - جستجوی لغت در جدول جو

غیبوبه

لغت نامه دهخدا

غیبوبه

تصویری از غیبوبه — تصویر غیبوبه

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از محبوبه — تصویر محبوبه

(دخترانه)

مؤنث محبوب، دوست داشتنی، مورد محبت

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از سیبویه — تصویر سیبویه

(پسرانه)

سیب کوچک، بوی سیب، نام دانشمند نحوی نامدار در قرن دوم که در شیراز می زیسته است

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از غیبوبت — تصویر غیبوبت

ناپدید شدن، نهان شدن، فروشدن آفتاب، غروب

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از محبوبه — تصویر محبوبه

زن محبوب، دوست داشته شده، آنکه یا آنچه مورد علاقه و محبت است، دوست، معشوق

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از انبوبه — تصویر انبوبه

انبوب ها، فاصلۀ میان دو بند یا گره نی، جمع واژۀ انبوب

فرهنگ فارسی عمید

(مَ بَ)

آتش افروخته. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد) : نار مشبوبه، آتش افروخته. (ناظم الاطباء) ، زنی که از سرانداز و موی حسن وی افزوده شده باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(بِ وَیْهْ / بویَ)

عمرو بن عثمان بن قنبر مولی بنی الحارث بن کعب بن عمر بن وعله بن خالد بن مالک بن أدد، مکنی به ابوبشر یا ابوالحسن. ایرانی و از مردم شیراز است و امام النحاه لقب اوست. او نحو را از خلیل، عیسی بن عمر، یونس و جز آنان فراگرفت و علم لغت از ابی الخطاب اخفش کبیر و جز او کسب کرده. او راست:الکتاب در نحو، کتابی که علمای سلف و خلف از تألیف مانند آن عاجز آمدند. و او بروزگار رشید در 32سالگی بقصد درک خدمت یحیی بن خالد بعراق رفت و در حضور یحیی کسائی و اخفش را با او مناظره رفت و یحیی ده هزار درهم بدو داد و او به بصره و از آنجا بموطن خویش شیراز بازگشت و در آنجا در چهل واند سالگی بسال 177 ه. ق. درگذشت. گویند هر کس که درصدد آموختن و تعلم الکتاب برمی آمد، ابوالعباس مبرد بدو می گفت: ’رکبت البحر’، یعنی به دریا درشدی و از این سخن تعظیم و استعظام این کتاب را میخواست. و مازنی می گفت: پس از الکتاب، در نحو کتابی بزرگ نوشتن شرم آور است. و گویند اصل سیبویه سیب بویه است به معنی بوی سیب. (از ابن الندیم). از جمله وقایع حیات وی مناظره او با کسایی در حضور یحیی بن خالد است. در مورد قرائت جمله: ’قد کنت اظن ان العقرب اشدلسعه من الزنبور فاذا هوهی و قالوا ایضاًفاذا هو ایاها’ سیبویه صورت دوم را انکار کرد و سرانجام خصمان بقضاوت عربی از مردم بادیه رضا دادند و آن داور به کسایی فتوی داد و سیبویه عراق را ترک گفت. یکی ماجرا را بنظم آورده. و شعر او به قصیدۀ زنبوریه معروف است. رجوع به مغنی اللبیب شود:
گفت حق است این ولی ای سیبویه
اتق من شر من احسنت الیه.
مولوی

عمرو بن عثمان بن قنبر مولی بنی الحارث بن کعب بن عمر بن وعله بن خالد بن مالک بن أدد، مکنی به ابوبشر یا ابوالحسن. ایرانی و از مردم شیراز است و امام النحاه لقب اوست. او نحو را از خلیل، عیسی بن عمر، یونس و جز آنان فراگرفت و علم لغت از ابی الخطاب اخفش کبیر و جز او کسب کرده. او راست:الکتاب در نحو، کتابی که علمای سلف و خلف از تألیف مانند آن عاجز آمدند. و او بروزگار رشید در 32سالگی بقصد درک خدمت یحیی بن خالد بعراق رفت و در حضور یحیی کسائی و اخفش را با او مناظره رفت و یحیی ده هزار درهم بدو داد و او به بصره و از آنجا بموطن خویش شیراز بازگشت و در آنجا در چهل واند سالگی بسال 177 هَ. ق. درگذشت. گویند هر کس که درصدد آموختن و تعلم الکتاب برمی آمد، ابوالعباس مبرد بدو می گفت: ’رکبت البحر’، یعنی به دریا درشدی و از این سخن تعظیم و استعظام این کتاب را میخواست. و مازنی می گفت: پس از الکتاب، در نحو کتابی بزرگ نوشتن شرم آور است. و گویند اصل سیبویه سیب بویه است به معنی بوی سیب. (از ابن الندیم). از جمله وقایع حیات وی مناظره او با کسایی در حضور یحیی بن خالد است. در مورد قرائت جمله: ’قد کنت اظن ان العقرب اشدلسعه من الزنبور فاذا هوهی و قالوا ایضاًفاذا هو ایاها’ سیبویه صورت دوم را انکار کرد و سرانجام خصمان بقضاوت عربی از مردم بادیه رضا دادند و آن داور به کسایی فتوی داد و سیبویه عراق را ترک گفت. یکی ماجرا را بنظم آورده. و شعر او به قصیدۀ زنبوریه معروف است. رجوع به مغنی اللبیب شود:
گفت حق است این ولی ای سیبویه
اتق من شر من احسنت الیه.
مولوی

لغت نامه دهخدا

(اُ بو بَ)

دشنام معتاد: بینهم اسبوبه یتسابون بها. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

(اَمْ بَ / بِ)

ماشوره را گویند و لولۀ آفتابه و مانند آنرا نیز گفته اند. (برهان قاطع) (آنندراج). نائرۀ آفتابه و ماشوره. (غیاث اللغات). نائرۀ آفتابه و مطهره و امثال آن. (شرفنامۀ منیری). انبوب. لوله. (فرهنگ فارسی معین). نایژه. (از ذخیرۀ خوارزمشاهی) : و اگر نایژه که به تازی انبوبه گویند بگوش اندر نهند و برمزند صواب باشد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). همه را بکوبند و بانبوبه اندر دمند نافع بود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

ماشوره را گویند و لولۀ آفتابه و مانند آنرا نیز گفته اند. (برهان قاطع) (آنندراج). نائرۀ آفتابه و ماشوره. (غیاث اللغات). نائرۀ آفتابه و مطْهَره و امثال آن. (شرفنامۀ منیری). انبوب. لوله. (فرهنگ فارسی معین). نایژه. (از ذخیرۀ خوارزمشاهی) : و اگر نایژه که به تازی انبوبه گویند بگوش اندر نهند و برمزند صواب باشد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). همه را بکوبند و بانبوبه اندر دمند نافع بود. (ذخیرۀ خوارزمشاهی)

لغت نامه دهخدا

(اُمْبو بَ)

انبوب. (منتهی الارب). انبوب و میان دو پیوند نی. (ناظم الاطباء). انبوبه از انبوب اخص است، و در صحاح آمده: ’انبوبه هر آن چیزیست که بین هر گره باشد. ج، انبوب، انابیب’. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(غَ لو لَ /لِ)

خواب در نیمۀ روز. قیلوله. رجوع به قیلوله شود: یک روز وقت زوال که مردم به غیلوله مشغول بودند... (قصص الانبیاء چ 1320 ص 92)

لغت نامه دهخدا

(عُ بَ)

برگزیده و مهتر قوم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مَ بَ)

مؤنث ملبوب. دابه ملبوبه، ستور پیش بند پالان بربسته. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مَ بَ)

تأنیث محبوب. ج، محبوبات. (یادداشت مرحوم دهخدا)
محبوبه. رجوع به محبوبه شود

لغت نامه دهخدا

(کَدْیْ)

ابرناک شدن آسمان. (تاج المصادر بیهقی) (مجمل اللغه). ابر داشتن آسمان. ابری بودن. این لغت در فرهنگهای معتبر عربی دیده نشد

لغت نامه دهخدا

(دَ)

شب ماندن طعام. (تاج العروس) (المنجد) ، خواه فاسد شودیا نه، و بعضی به گوشت اختصاص داده اند. (تاج العروس) ، گندیدن طعام. (المنجد) ، به آخر رسیدن کار. (المنجد). رجوع به غبوب شود

لغت نامه دهخدا

(دَ)

درآمدن چیزی در چیزی. (منتهی الارب). داخل شدن چیزی در چیزی و پوشیده شدن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

(مَ بَ)

نامی مدینۀ رسول اﷲ را. (دمشقی)

لغت نامه دهخدا

(ثَرْوْ)

به هدف رسیدن تیر. (منتهی الارب). راست شدن تیر. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

(دِقْ قَ)

رجوع به غیبوبه شود: تا ازوقت طلوع آفتاب براند بشتاب و سرعت بوقت غیبوبت و فروشدن آفتاب. (تاریخ قم ص 49). رجوع به غیبوبه شود

لغت نامه دهخدا

(مَ بو بَ)

ارض مذبوبه،زمین مگس ناک. (منتهی الارب). کثیرهالذباب. (اقرب الموارد) (متن اللغه). مذبه. (متن اللغه) ، طعام مذبوبه، طعامی که در آن مگس بود. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

(مَ بو بَ)

کشور ویران شده به واسطۀ خرسها. (ناظم الاطباء) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

(مَ بَ)

توشه دانی که بعض آن رابا بعض دوخته باشند. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(نَ)

نام شهری قدیمی از کتلونیه (کاتالونی) واقع در اسپانیا. (ازالحلل السندسیه ج 2 ص 201). رجوع به همین کتاب شود

لغت نامه دهخدا

محبوبه در فارسی مونث محبوب بنگرید به محبوب مونث محبوب زنی که مورد محبت مردی واقع شده معشوقه: بگشوده گره ز زلف زر تار محبوبه نیلگون عماری. (دهخدا مجموعه اشعار) جمع محبوبات

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از انبوبه — تصویر انبوبه

لوله ماسوره انبوب لوله

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ثیبوبت — تصویر ثیبوبت

چو پازدگی حالتی که پس از ثیبه شدن برایزن پیدا میشود

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از غیوبه — تصویر غیوبه

فرو شدن خور

فرهنگ لغت هوشیار

ناپدید شدن نهان شدن، فرو شدن آفتاب، نهفتگی، غروب (ستارگان)، مفارقت جدایی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از ثیبوبه — تصویر ثیبوبه

چو پازدگی

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از محبوبه — تصویر محبوبه

((مَ بَ یا بِ))

معشوقه

فرهنگ فارسی معین

تصویری از غیبوبت — تصویر غیبوبت

((غَ بَ))

ناپدید شدن، نهان شدن، فرو شدن آفتاب، نهفتگی، غروب (ستارگان)، مفارقت، جدایی

فرهنگ فارسی معین

تصویری از ثیبوبت — تصویر ثیبوبت

((ثَ بَ))

حالتی که پس از ثیبه شدن برای زن پیدا می شود

فرهنگ فارسی معین