- غمریه (غُ مُ نَ)
آبی است متعلق به بنی عبس. (از منتهی الارب) (از معجم البلدان)
معنی غمریه - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
نا آزموده کاری، نادانی، بی خردی، برای مثال هر آن کس که دارد روانش خرد / جهان را به غمری همی نسپرد (فردوسی - ۶/۸۵)
(یَ)
لغت نامه دهخدا
قریه ای است از خاک بابل در نزدیکی حلۀ بنی مزید و ابوالفتح بن جیاء کاتب از آن قریه است. (معجم البلدان)
(غُ رَیْ یَ)
لغت نامه دهخدا
قریه ای است از اعمال زرع از نواحی حوران. یعیش بن عبدالرحمن بن یعیش الضریر غروی بدانجا منسوب است. (از معجم البلدان)
(مُ یَ)
لغت نامه دهخدا
ماده گاو با بچۀ سپید تابان رنگ. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از آنندراج). ماده گاوی که گوسالۀ وی ماری (سپید تابان) باشد. (از اقرب الموارد)
(مَ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
کمان به سریشم چسبانیده. (آنندراج). به معنی مغروّه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به مغروه شود
(مُ یَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث مغری: ادویۀ مغریه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : داروهای مغریه به کار دارند، چون صمغ و گل ارمنی و لعابها و غذاهای لزج چون پایچه. (ذخیرۀ خوارزمشاهی). و رجوع به مغری شود
(شَ مَ /شُ مُ / شِ مِ / شِ مَ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
ناقه شمریه، ماده شتر تیزرو شتاب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). رجوع به شمر و شمری شود
(شَمْ مَ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
زن مجربه. زن آزموده. (یادداشت مؤلف) ، زن چابک و چالاک و سبک شتابنده. (یادداشت مؤلف)
(شِ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
یکی از شش فرقۀ مذهب مرجئه و پنج فرقۀ دیگر عبارتند از: رزامیه، غیلانیه، تومنیه، صالحیه، جهمیه. (از بیان الادیان و غزالی نامه ذیل ص 80). رجوع به مرجئه و شمری شود
(قَ مَ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
حروف قمریه، چهارده حرف است که لام در آنها تلفظ گردد. (اقرب الموارد). رجوع به قمری شود
(عُ مَ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
نام فرقه ای از سادات است که به قم آمدند و از فرزندان عمر بن علی بن ابی طالب بوده اند. رجوع به تاریخ قم ص 238 شود
(قُ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
مرغی است از جنس فاخته. (منتهی الارب). ضرب من الحمام. (اقرب الموارد). ج، قماری و قمر. (منتهی الارب). و گویند مادۀ آن قمریه است و نر آن ساق حر. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قمری شود
(اَ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
از فرقه های غلات شیعه که می گفتند علی (ع) در امر رسالت با حضرت رسول شریک است. (از کتاب خاندان نوبختی ص 250)
(غُ)
لغت نامه دهخدا
مرکّب از: غمر + یاء مصدری، ناآزموده کاری. ناآزمودگی. ناشیگری، غافل و نادان بودن. گول و احمق بودن. گولی. رجوع به غمر شود:
هر آن کس که دارد روانش خرد
جهان را به غمری همی نسپرد.
فردوسی.
فرستادۀ شهریاران کشی
بغمری کشد این و بیدانشی.
فردوسی
هر آن کس که دارد روانش خرد
جهان را به غمری همی نسپرد.
فردوسی.
فرستادۀ شهریاران کشی
بغمری کشد این و بیدانشی.
فردوسی
(عُ ری یَ)
لغت نامه دهخدا
مؤنث عمری: شجره عمریه، درخت دیرینه، درخت کنار که برنهر روئیده باشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب)
(عَ)
لغت نامه دهخدا
نام یکی از محله های باب البصره در بغداد است و نسبت آن به عمر نامی است که شناخته نیست. و جمعی از بزرگان بدانجا منسوبند که یاقوت نام آنها را آورده است. رجوع به معجم البلدان شود
در تازی نیامده نا آزمودگی، گولی ناآزموده کاری ناآزمودگی ناشیگری، غافلی گولی احمقی
توقیع، دستخط، فرمان، منشور
اندوه غصه