معنی غمخانه در لغت نامه دهخدا

ماتم خانه و عزاخانه. خانه ای که در آن عزا برپا باشد. (ناظم الاطباء). خانه غم. آنجا که غم و اندوه باشد:، رخت جان بربند خاقانی از آنک، دل در غمخانه بگشاده ست باز.، خاقانی.، دوشم درآمد از در غمخانه نیم شب، شب روز عید کرد مرا ماه اسمرش.، خاقانی.، چون ماتم شوی را بسر برد، غمخانه به خانه پدر برد.، نظامی (الحاقی).، تیرگی میجوشد از غم خانه افلاکها، شمعبزم خویش را در تحت صرصر سوختم.، طالب آملی (از آنندراج).، گرچه از زیر و زبر کردن غم خانه ما، سالها رفت همان گرد برون می آید.، صائب (از آنندراج).،، مجازاً بمعنی دنیا:، روی در دیوار عزلت کن در همدم مزن، کاندرین غمخانه کس همدم نخواهی یافتن.، خاقانی.،، کنایه از دل است:، گرچه غم خانه ما را نه مجر ماند و نه بهو، هرچه آرایش طاق است زبر بگشایید.، خاقانی

معنی غمخانه در فرهنگ لغت هوشیار

خانه ای که در آن عزا بر پا باشد

معنی غمخانه در فرهنگ واژه مترادف متضاد

غم آباد، غمستان، غمسرا، غمکده، ماتم سرا، محنتستان، محنت سرا

معنی غمخانه - جستجوی لغت در جدول جو

غمخانه

لغت نامه دهخدا

غمخانه

فرهنگ لغت هوشیار

غمخانه

فرهنگ واژه مترادف متضاد

خم خانه

خانه یا سردابی که خم های شراب را در آنجا می گذارند، جایی که شراب می اندازند، کنایه از میکده، میخانه، در تصوف عالم تجلیات که در قلب است، عالم غلبۀ عشق

فرهنگ فارسی عمید

غم خانه

خانۀ غم، جایی که در آن غم و غصه بسیار باشد، غمکده، ماتمکده، کنایه از دنیا، کنایه از دل پرغم

فرهنگ فارسی عمید

آمرانه

مانند آمر، همچون آمران مانند فرماندهان

فرهنگ فارسی عمید

آسخانه

آسیاکده، جایگاه آسیا، محل آسیا، سرآسیا، آسیاخانه، آسکده

فرهنگ فارسی عمید

بتخانه

جایی که بت ها را در آن نگهداری می کنند، معبد بت پرستان، خانۀ بت، بتکده، بتستان، کنایه از جای زنان پادشاهان، حرم، فغستان، در تصوف کنایه از عالم لاهوت و مظهر ذات احدیت

فرهنگ فارسی عمید

مخانه

(شِ)

خیانت کردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی). دغلی و ناراستی کردن با کسی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خمخانه

(خُ نَ / نِ)

شرابخانه. میکده. میخانه. (ناظم الاطباء). شرابخانه به اعتبار آنکه اکثر در شرابخانه خمها نهاده اند. (غیاث اللغات) :
بر بدیهه خر خمخانه براه.
سوزنی.
اندرین خمخانه صافی از پی درد است و ما
درد پر خوردیم اکنون صاف میباید مزید.
خاقانی.
دل کبود است ز نیل فلک ار بتوانید
بام خمخانه نیلی به تبر بگشائید.
خاقانی.
رضوانکدۀ خمخانه ها حوض چنان پیمانه ها
کف بر قدح دردانه ها از عقد جوزا ریخته.
خاقانی.
هاتف خمخانه داد آواز کای جمعالصبوح
پاسخش را آب لعل و کشتی زر ساختند.
خاقانی.
الصبوح الصبوح می گفتم
عشق خمخانه را روان بگشاد.
خاقانی.
بمسجد بنگر از بت باز می دانستم اکنون
درین خم خانه رندان بت از بتگر نمیدانم.
عطار.
ساقی بده آن کوزۀ خمخانه به درویش
کآنها که بمردند گل کوزه گرانند.
سعدی.
سر بخم خانه تشنیع فروخواهم برد.
سعدی (بدایع).
دلق و سجاده و ناقوس بخمخانه فرست
تا مریدان تو در رقص و تمنی آیند.
سعدی (بدایع).
سرم مست پیمانۀ دیگر است
شرابم ز خم خانه دیگر است.
نزاری قهستانی.
بر دست ساقیان سحاب از خمخانه و بل وطل اقداح لاله بر شراب می گرداند. (ترجمه محاسن اصفهان ص 99).
ما را ز خیال تو چه پروای شرابست
خم گو سر خود گیر که خمخانه خرابست.
حافظ.
روزه یکسو شد و عید آمد و دلها برخاست
می ز خمخانه بجوش آمد می باید خواست.
حافظ.
بیا ای شیخ و از خم خانه ما
شرابی خور که در کوثر نباشد.
حافظ

لغت نامه دهخدا

سرخانه

کمال هر چیز حد نصاب:) در سر خانه زود است . (، آواز بلند. یا داماد سر خانه. دامادی که در خانه پدر و مادر عروس زندگی کند

معنی غمخانه - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما