معنی غفجمون - جستجوی لغت در جدول جو

غفجمون

لغت نامه دهخدا

قورباغه، وزغ، جانوری از ردۀ دوزیستان با پاهای قوی و پره دار که در آب تخم می ریزد، برخی از انواع آن از بدن خود مایعی رقیق و سمّی جدا می کند، نوزاد بی دست و پای آن دارای سر بزرگ، دم دراز و آبشش است
بزغ، غورباغه، وک، غوک، بک، پک، چغز، جغز، مگل، ضفدع، قاس، کلا، کلائو

قورباغه، وَزَغ، جانوری از ردۀ دوزیستان با پاهای قوی و پره دار که در آب تخم می ریزد، برخی از انواع آن از بدن خود مایعی رقیق و سمّی جدا می کند، نوزاد بی دست و پای آن دارای سر بزرگ، دُم دراز و آبشش است
بَزَغ، غورباغه، وُک، غوک، بَک، پَک، چَغز، جَغز، مَگَل، ضِفدِع، قاس، کَلا، کَلائو

فرهنگ فارسی عمید

غفجمونی

(غَ جَ)

موسی بن عیسی محج بن ابی حاج بن ولهم بن خیر، مکنی به ابوعمران. وی در مصر از ابوالحسن احمد بن ابراهیم بن علی بن فراس عبسقی مکی حدیث کرد، و ابوعمران موسی بن علی بن محمد بن علی صقلی از وی روایت دارد. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اعجمون

(اَ جَ)

جمع واژۀ اعجم، بمعنی گنگ و غیرفصیح. (از منتهی الارب). رجوع به اعجم شود

لغت نامه دهخدا

غالمون

(لِ)

دوائی است خوشبو سفرجلی رنگ با قوت مجففه کمی منجمدکننده. (الفاظ الادویه ص 200). و صاحب مخزن الادویه آرد: شیخ الرئیس نوشته: دوائی است خوشبو و سفرجلی رنگ با قوت مجففه با حدت کمی و منجمدکننده شیر مانند انفحه و گل آن جهت قطع انفجار خون و سوختگی آتش مفید. مؤلف گوید: شاید این خود غالیون ویا قریب بدان باشد. - انتهی. رجوع به غالیون شود

لغت نامه دهخدا

غنجموش

(غَ)

جغز. (فرهنگ اوبهی). غنجمرش. غنجرش. وزق. غوک. (برهان قاطع). وزغ. بزغ. چغز. قورباغه. قاس. رجوع به غنجرش، وزغ، غوک و قورباغه شود

لغت نامه دهخدا

فیمون

(فَ)

نامی باشد که به دروغ به عذرا گذاشته بودند. (برهان)

لغت نامه دهخدا