- غائصه (ءِصَ)
تأنیث غائص. ج. غائصات. غوائص. (اقرب الموارد) ، زن که به حرص جماع شوی را از حیض خود آگاه نکند تا او پرهیز کند. (منتهی الارب)
معنی غائصه - جستجوی لغت در جدول جو
- غائصه
مونث غائص: بیدشتان نما
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(ئی یَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث غائی.
- عله غائیه، علتی که معلول برای آن است و العله الغائیه عندالمتکلمین مایکون المعلول لاجلها. (تاج العروس). رجوع به علت غائی شود
- عله غائیه، علتی که معلول برای آن است و العله الغائیه عندالمتکلمین مایکون المعلول لاجلها. (تاج العروس). رجوع به علت غائی شود
(ءِ لَ)
لغت نامه دهخدا
تأنیث غائل، بدی. (منتهی الارب). ج، غوائل. (مهذب الاسماء). فساد.شر. عیب. دشواری. سختی. دشمنانگی. فلان قلیل الغائله، ای قلیل الشر. (دهار)، داهیه. بلا. امری منکر. مهلکه. آفت، کینۀ پوشیده. (منتهی الارب)، طارقه. حادثه. ناگاه گیرنده، مأخوذ از غول که بالفتح بمعنی ناگاه گرفتن و هلاک کردن و رنج و مشقت است. (از منتخب و صراح و مؤید وکشف و غیر آن). (غیاث اللغات). هلاک کننده. (دهار)، غائله الحوض، دریدگی از حوض، غائله الصداع، رنج و آزار و دردسر، در مبالغه آرند: اتی غولا غائله، ای امراً داهیاً منکراً. (از اقرب الموارد) (تاج العروس). ج، غوائل: و زعم بعضهم. (بعض الاطباء). انه [ای غاریقون] . یسهل بلا اذی و لاغائله و لایحتاج الی اصلاح. (ابن البیطار) : به رفقی هر چه تمامتر... غور و غائلۀ آن [کار وخیم] با او [شیر] بگویم. (کلیله و دمنه)
(ءِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از غوص. آنکه به دریا فروشود. آنکه به آب فروشود. غوطه زننده. (غیاث اللغات) ، ناگاه بر چیزی آینده. (منتهی الارب) ، فروروندۀ در آب برای برآوردن لؤلؤ، فروروندۀ در معانی برای دریافتن دقایق آن، یقال: هو یغوص علی حقائق العلم و ما احسن غوصه علیها و معنی اخیر مجازی است. ج، غاصه. غواص. (اقرب الموارد)
آشوب، بلوا، شورش، فتنه، نهضت، آفت، بلا، بلای ناگهانی، بدی، شر، آسیب، گزند، دشواری، سختی