معنی عیطموس - جستجوی لغت در جدول جو

عیطموس

لغت نامه دهخدا

عاموس

(پسرانه)

یار، نام شبانی که به نبوت رسید

فرهنگ نامهای ایرانی

مطموس

ویژگی پایه ای که در آن فع از فاعلاتن مانده است، ناپدید شده، گم شده، دور شده، نابینا

فرهنگ فارسی عمید

کیموس

مایعی غلیظ که پس از فعالیت هضم در معده، آماده تحویل به روده ها می شود

فرهنگ فارسی عمید

علطوس

(عِ طَ)

مرد بلندبالا. (منتهی الارب) (ازاقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، ماده شتربرگزیدۀ هوشیار. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دیموس

از دو قمر مریخ نام قمر خردتر آن است، (از یادداشت دهخدا)

لغت نامه دهخدا

عکموس

(عُ)

خر. (منتهی الارب). حمار، و آن لغتی است حمیری. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عسطوس

(عَ سَ / عَسْ سَ)

درختی است مانند درخت خیزران که در جزیره میروید. (منتهی الارب). نوعی درخت است شبیه به خیزران. (مخزن الادویه). درختی است چون خیزران، و گویند خود خیزران است، و گویند درختی است در الجزیره که شاخه های نرم دارد. (از اقرب الموارد) ، مهتر ترسایان در لغت رومیان. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

طیطوس

از قیاصرۀ روم بعداز مسیح پسر امپراطور وسپاسپن است، مدت سلطنتش دو سال بود، (عیون الانباء ج 1 ص 73)، وی چهل سال پس از ارتفاع مسیح با یهودیها جنگید و زیاد کشت و اسیر کرد، (ایران باستان ج 3 ص 2566)، و رجوع به ص 59 و 140 مجمل التواریخ و القصص و ص 2569 و 2470 ایران باستان شود

لغت نامه دهخدا

طیموس

غدۀ زائده، طیموس گوساله

لغت نامه دهخدا

عاموس

به عبری مواشی خدا، پسر برذلی که میرآب دختر شاول را که قبل از این بدارد وعده شده بود به حبالۀ نکاح خود درآورد و عدرئیل از وی پنج پسر داشت. اینان به جبعونیان تسلیم شدند تا به قصاص ظلمی که شاؤل جد ایشان به اهالی جبعونیان کرده بود در حضورخداوند کشته شوند. (قاموس کتاب مقدس) ، شوهر میرب دخت بکر شاؤل بود. (قاموس کتاب مقدس)

لغت نامه دهخدا

عاطوس

آنچه بدان عطسه دهند، (منتهی الارب) (آنندراج)، جانوری است که بدان فال بد گیرند، (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

بیموس

نان فطیر، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

بیطوس

نام صنوبر صغیر، (یادداشت مؤلف)، رجوع به صنوبر صغیر شود

لغت نامه دهخدا

تیموس

غده ای فرد که در جلو قصبهالریه و در عقب استخوان جناغ سینه واقع است و از دو لب چپ و راست تشکیل شده است، این غده صاف و رنگش در جنین گلی ولی در کودک خاکستری است، غدۀ مذکور در سن بلوغ به نهایت نمو خود می رسد، ولی از آن به بعد کوچک میشود، و در سن کهولت از بین می رود، وجود این غده موجب مساعد کردن نمو بدن است وفقدانش نمو را متوقف می سازد، (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

عیطموز

(عَ طَ)

دراز و کلان و بزرگ از شترمادگان و سنگ. و آن بدل از عیطموس است. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). رجوع به عیطموس شود

لغت نامه دهخدا

کیموس

(کَ / کی)

غذا در معده قبل از آنکه خون گردد. (منتهی الارب). به لغت یونانی به معنی دوباره پخته باشد، و آن دویمین طبخی است که غذا در جگر می یابد. (برهان) (آنندراج). بعضی از اهل تحقیق نوشته اند که کیموس آنچه نضج می یابد در جگر و عروق، و آن به صورت رغوه باشد یعنی کف. (آنندراج). کشکابی که در معده از هضم غذا پدید آید، و این لفظ در لغت یونانی به معنی عصیر است. (ناظم الاطباء). از یونانی خومس به معنی سیال و عصاره، در اصطلاح پزشکی مواد غذایی موجود در معده که با ترشحات و عصیر معدی آغشته شده. کیموس کم وبیش حالت مایعی غلیظ را دارد. ج، کیموسات. (فرهنگ فارسی معین). در اصطلاح اطباء طعامی است که در معده گوارده باشد پیش از آنکه منتقل گردد و به خون بدل شود. (از بحر الجواهر، از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، استحالۀ طعام است در معده بعد از هضم به جوهری دیگر که مادۀ غلیظ مایل به رنگ زرد باشد. (فرهنگ فارسی معین) ، خلط. (منتهی الارب). ماده. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : این خوردنی کیموس ردی ٔ یا کیموس جید تولید کند یعنی مادۀ بد یا نیک در بدن. (مفاتیح العلوم، از یادداشت مؤلف). لبن... کیموسهای بد را براند و بیماریهای باریک را منفعت دهد. (الابنیه چ دانشگاه ص 279). و هوای تر، تری اندر تن نگاه دارد... لیکن کیموس بلغمی اندر تن گرد آید و هوای خشک ضد این باشد و کیموس صفراوی اندر تن بسیار گردد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی، از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). قرطم... کیموس سوخته را بیارد. (ذخیرۀخوارزمشاهی، از یادداشت ایضاً). و بیشترین مردمان میوه ها در تابستان و خزان بسیار خورند و اندر تن کیموس پدید آید و گرد آید و اگر زمستان دریابد کیموس بد اندر اندامها و بندگشادها بماند و بفسرد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی، از یادداشت مؤلف) ، هریک از چهار طبع. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

دیسموس

یکی از ارباب صنعت کیمیا (زرسازی)، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

عرجموس

(عَ جَ)

دهی است در بقاع بعلبک. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قیلموس

(قَ)

بر وزن سندروس، بمعنی هوشیاری باشد. (آنندراج) (برهان)

لغت نامه دهخدا

عیدروس

(عَ دَ)

ابوبکر بن عبدالله شاذلی عیدروس، از آل باعلوی. وی بسال 851 هجری قمری در تریم (حضرموت) متولد شد و به سیاحت پرداخت و میوۀ قهوه را در یمن دید و آن را پسندید و پیروان خود را به مصرف آن تشویق کرد. و از آنگاه مصرف قهوه در یمن سپس در حجاز و شام و مصر بعد در تمام جهان متداول شد. عیدروس بسال 914 هجری قمری در عدن درگذشت. او را کتابی است بنام الجزء اللطیف فی علم التحکیم الشریف. (از الاعلام زرکلی از الکواکب السائره و شذرات الذهب و نورالسافر)

لغت نامه دهخدا

عیطبول

(عَ طَ)

زن جوان خوب صورت تمام خلقت نیکواندام. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب). زن جوان زیباو ممتلی ٔ و درازگردن. (از اقرب الموارد). عطبل. عطبول. عطبوله. ج، عطابل، عطابیل. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عیضمون

(عَ ضَ)

شتر کلانسال. ج، عضامین. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

علطمیس

(عَ طَ)

بسیار خورنده و بلعکننده. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، درشت اندام و قوی. (از اقرب الموارد) ، دختر پرگوشت نیکوقامت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، سر سطبر بی موی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، ماده شتر درشت اندام بلندقامت. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

ذیسموس

یکی از دانشمندان صناعت کیمیا (ساختن زر) و او راست در این موضوع کتابی موسوم به المفاتیح فی الصنعه و آن حاوی چندین کتاب و رساله است و آن را سبعین رساله نیز نامند، (الفهرست ابن الندیم)

لغت نامه دهخدا

عیضموز

(عَ ضَ)

گنده پیر. (منتهی الارب). پیره زال. (ناظم الاطباء). عجوز بزرگ. (از اقرب الموارد) ، شتر مادۀ درشت و فربه که کثرت پیه آن مانع آبستنی باشد، یا ناقۀ دراز بزرگ جثه، یا درشت گوشت گرداندام، یا ناقۀ درشت و درهم اندام که بنظر پرخشم نماید. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) ، سنگ بزرگ دراز. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قیلموس

ک هوشیاری

فرهنگ لغت هوشیار

تیموس

غده ای که در کودکان در بالای قفسه سینه و جلو نای قرار دارد

فرهنگ لغت هوشیار

عسطوس

خیزران هم آوای میزبان نای هندی

فرهنگ لغت هوشیار

مطموس

تباهیده، نابود گم، ناپدید: در سرواد، دور شده محو شده تباه شده، ناپدید شده گم گشته، دور شده، طمس آنست که ازین فاع لاتن بعد از اسقاط هر دو سبب عین نیز ساقط شود فابماند فع بجای آن بنهی و فع چون از این فاع لاتن خیزد آن را مطموس خوانند یعنی ناپدید کرده از بهر آنکه بدین زحاف ازین جزو بیش از اثری نمی ماند

فرهنگ لغت هوشیار

کیموس

غذا در معده قبل از آنکه خون گردد، غذائی که در معده پخته و قابل هضم شده باشد

فرهنگ لغت هوشیار

عاطوس

یونانی تازی گشته ماهی شنوسه آور

فرهنگ لغت هوشیار

مطموس

((مَ))

محو شده، تباه شده، ناپدید شده، گم گشته، دور شده، در علم عروض طمس آن است که از این «فاع لاتن» بعد از اسقاط هر دو سبب عین نیز ساقط شود «فا» بماند، «فع» به جای آن به نهی و «فع» چون از این «فاع لاتن» خیزد آن را

فرهنگ فارسی معین

کیموس

مواد غذایی موجود در معده که با ترشحات و عصیر معدی آغشته شده. کیموس کم و بیش حالت مایعی غلیظ را دارد، جمع (ع) کیموسات، استحاله طعام است در معده - بعد از هضم - به جوهری دیگر که ماده ای غلیظ مایل به رنگ زرد باشد

فرهنگ فارسی معین

سیاموس

کفل سیاه، در مقام توهین و تحقیر به دختران گفته شود

فرهنگ گویش مازندرانی

معنی عیطموس - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما