معنی عیایا - جستجوی لغت در جدول جو

عیایا

لغت نامه دهخدا

عطیه ها، بخشش ها، دهش ها، جمع واژۀ عطیه

(عَ)

درمانده در کار و در سخن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شخصی که به خواسته و مراد خود راه نیافته و یا از آن عاجز باشد و محکم کردن آن را نتوانسته باشد. (از اقرب الموارد). عی ّ. عیّان. رجوع به عی و عیّان شود، فحل عیایاء، گشن درمانده در گشنی، یا گشن که گاهی گشنی نکرده، رجل عیایاء کذلک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). عیاء. رجوع به عیاء شود. ج، أعیاء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

درمانده در کار و در سخن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). شخصی که به خواسته و مراد خود راه نیافته و یا از آن عاجز باشد و محکم کردن آن را نتوانسته باشد. (از اقرب الموارد). عَی ّ. عَیّان. رجوع به عی و عَیّان شود، فحل عیایاء، گشن درمانده در گشنی، یا گشن که گاهی گشنی نکرده، رجل عیایاء کذلک. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از ذیل اقرب الموارد). عَیاء. رجوع به عیاء شود. ج، أعیاء. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

عیایه

(عَ یَ)

حیی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عیایل

(عَ یِ)

عیائل. رجوع به عیائل شود

لغت نامه دهخدا

عشایا

(عَ)

جمع واژۀ عشیه. (اقرب الموارد) (دهار). رجوع به عشیه شود، جمع واژۀ عشی ّ. (منتهی الارب). رجوع به عشی شود

لغت نامه دهخدا

عجایا

(عَ / عُ)

جمع واژۀ عجیّه. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عرایا

(عَ)

ج عریه. رجوع به عریه شود

لغت نامه دهخدا

عرایا

(عَ)

بطنی است از بطون هوّاره. (صبح الاعشی ج 1 ص 363)

لغت نامه دهخدا

عطایا

(عَ)

جمع واژۀ عطیّه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). دهشها و بخشیده شده ها. (از آنندراج). رجوع به عطیه شود: از صلت و عطایاء او به حظی وافر و نصیبی کامل متحظی شد. (ترجمه تاریخ یمینی ص 214)

لغت نامه دهخدا