معنی عیازر - جستجوی لغت در جدول جو

عیازر

لغت نامه دهخدا

میزان فلزی گران بها در یک آلیاژ، مقیاس سنجش چیزی، معیار، میزان، اندازه، کنایه از خلوص، تازگی، کنایه از ترازو، ترازوی وزن کردن طلا و نقره، سنجیدن میزان خالص بودن طلا یا نقره

فرهنگ فارسی عمید

عیار

زرنگ، چالاک، تردست، دزد
هر یک از عیاران که انسان هایی دلیر و جوانمرد و حامی ضعفا بوده اند، این طبقه در دورۀ عباسی در خراسان، سیستان، بغداد و نواحی دیگر ظهور کردند
کنایه از جسور و بی پروا، کسی که بی پروا زندگی خود را به خوشی و کامروایی می گذراند

فرهنگ فارسی عمید

عازر

(زِ)

آزر. دوست ابراهیم. (عقدالفرید ج 3 ص 90). و همان است که در قرآن آزر و پدر ابراهیم معرفی شده است: و اذ قال ابراهیم لابیه آزر أتتخذ أصناماً آلهه. (قرآن 74/6). برخی از مفسرین گویند عموی ابراهیم بوده است. در تفسیر تبیان است که آزر جد مادری و یا عموی ابراهیم بوده است زیرا پدر ابراهیم از مؤمنان بوده است و از گفتار مجاهد نقل کند که آزر نام بت است. (تفسیر تبیان ج 1 ص 626)

لغت نامه دهخدا

عیار

(عَیْ یا)

نام غلام رودکی بود که ظاهراً رودکی وی را خریده و از خریدن آن وامدار شده بود وابوالفضل بلعمی آن وام را پرداخته است. رجوع به احوال و اشعار رودکی تألیف سعید نفیسی شود:
کس فرستاد به سرّ اندر عیار مرا
که مکن یاد به شعر اندر بسیار مرا.
رودکی.
گوئی چمن ز نالۀ مرغ و نسیم گل
با رودکی حکایت عیار می کند.
ادیب صابر.
کردم دل خویش ای بت عیار ز عشقت
چون رودکی اندر غم عیار شکسته.
سوزنی.
قیمت عیار راهم فام کرد از دیگری
بلعمی عیاروار از رودکی بفکند فام.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

عیار

(عَیْ یا)

نام اسب خالد بن ولید بود. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

عیار

(عِ)

کوهیست در دیار اواس بن حجر، که در جنگ حراق، پنجاه تن از قبیلۀ اواس به دست قبیلۀ غامد در این کوه سوزانده شدند. و نام آن در شعر زهیر غامدی آمده است. رجوع به معجم البلدان شود

لغت نامه دهخدا

عیار

جمع واژۀ عیر، رجوع به عیر شود

لغت نامه دهخدا

عیار

اندازه نمودن پیمانه را و یکدیگر اندازه کردن هر دو را و دیدن کمی و بیشی آنها را، (از منتهی الارب)، مقایسه کردن پیمانه و ترازو و امتحان کردن آن با دیگری، تا درست بودن آن معلوم گردد، (از اقرب الموارد)، راست کردن پیمانه ها و ترازوها با یکدیگر، (زوزنی)، راست کردن پیمانه و ترازو، (آنندراج)، معایره، رجوع به معایره شود، تفاخر کردن و مفاخرت، گویند: عایره و کایله، (از اقرب الموارد)

اندازه نمودن پیمانه را و یکدیگر اندازه کردن هر دو را و دیدن کمی و بیشی آنها را، (از منتهی الارب)، مقایسه کردن پیمانه و ترازو و امتحان کردن آن با دیگری، تا درست بودن آن معلوم گردد، (از اقرب الموارد)، راست کردن پیمانه ها و ترازوها با یکدیگر، (زوزنی)، راست کردن پیمانه و ترازو، (آنندراج)، مُعایره، رجوع به معایره شود، تفاخر کردن و مفاخرت، گویند: عایره و کایله، (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عازر

(زَ)

نام آن مردی است که عیسی (ع) او را بعد ازمرگ زنده کرد. (منتهی الارب) (آنندراج) :
عازر ثانی منم یافته از وی حیات
عیسی دلها وی است داده تنم را شفا.
خاقانی.
و رجوع به آزر شود

لغت نامه دهخدا

میازر

(مَ زِ)

مئازر. جمع واژۀ میزر یا مئزر: قلما یلبسون المیازر. (احسن التقاسیم ص 440). رجوع به میزر شود

لغت نامه دهخدا

عیزار

(عَ)

ابن هارون بن عمران. نام پدر الیاس نبی علیه السلام است. (از منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خیازر

(خَ زِ)

جمع واژۀ خیزران. (از منتهی الارب) (از تاج العروس). رجوع به خیزران شود

لغت نامه دهخدا

یازر

(گَ)

نام محلی است و در جهانگشای جوینی (ج 1 ص 118) در ردیف ابیورد و نسا وطوس و جاجرم و جوین و بیهق و جز آنها آمده است. در نسخۀ چاپی نزهه القلوب (ص 159) بازر و نسخه بدل آن یازر است. رجوع به نزهه القلوب و نیز جهانگشای جوینی ج 2 ص 71 و 72 و 219 شود

لغت نامه دهخدا